1931-1940 (γ΄)

Τα υπόλοιπα αθλήματα

(ποδηλασία, ποδόσφαιρο, μοτοποδόσφαιρο, γυμναστική)





Aθλητές του Πανιώνιου στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.

Από τα υπόλοιπα αθλητικά τμήματα του συλλόγου το μόνο που πρόσφερε επιτυχίες τη δεκαετία αυτή ήταν της ποδηλασίας που πρόσφερε πανελλήνιες νίκες και αθλητές στην εθνική ομάδα. Το 1937 ο σύλλογος πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ελληνικής Ποδηλατικής Ομοσπονδίας. Με τέσσερις ποδηλάτες του Πανιωνίου η Εθνική ομάδα μετείχε στη βαλκανιάδα του 1931. Επίσης, το 1940 που κατέλαβε τη 2η θέση στους βαλκανικούς αγώνες μέλος της τετραμελούς εθνικής ομάδας ήταν οι κυανέρυθροι Σεφεριάδης και Στραβοπόδης και στην τεχνική επιτροπή οι Βασίλης Κοκκώνης και Καπλάνογλου. Η ποδοσφαιρική ομάδα διαλύθηκε το 1933 αλλά το πιο σημαντικό νέο υπήρξε η ανασύστασή της το 1940. Το 1932, ο πάντα ανήσυχος και πρωτοπόρος σε αθλητικές καινοτομίες σύλλογος ίδρυσε ομάδα μοτοποδοσφαίρου, ένα άθλημα που δεν ευδοκίμησε να καθιερωθεί. Επίσης, υπάρχει μια μεμονωμένη αναφορά λειτουργίας τμήματος γυμναστικής το 1933. Τέλος, αν και την προηγούμενη δεκαετία ο Πανιώνιος υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας (ΕΚΟΦ), το τμήμα κολύμβησης-υδατοσφαίρισης είχε αδρανοποιηθεί.

Ποδόσφαιρο

Η διάλυση της ομάδας (1934)




"Η ομάς του Πανιωνίου δεν προσήλθεν..."
Πρωτάθλημα Β΄ ΕΠΣΑ 
(εφ. "Αθλητικός Τύπος", 23/5/1932). 

Τη δεκαετία αυτή η ποδοσφαιρική ομάδα του συλλόγου υπολειτουργούσε. Η αρχή της δεκαετίας την βρήκε να αγωνίζεται στη Β΄ κατηγορία της ΕΠΣ Αθηνών, από την οποία το 1933 υποβιβάστηκε στη Γ΄, έχοντας ουσιαστικά αποχωρήσει από το πρωτάθλημα μετά τον πρώτο γύρο της σεζόν 1932-33. Την επόμενη σεζόν 1933-34 δεν έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα, με αποτέλεσμα τον Ιούνιο του 1934 να διαγραφεί από την δύναμη της ΕΠΣΑ μαζί με άλλα σωματεία «ως ουδόλως επιδείξαντα δράσιν». Έτσι η ποδοσφαιρική ομάδα διαλύθηκε.



Ο Πανιώνιος και άλλα σωματεία διαγράφονται
από την ΕΠΣΑ "ως ουδεμίαν επιδείξαντα δράσιν"
(εφ. "Αθλητικά Χρονικά", 15/6/1934)

Η ανασύσταση (1940)



Η Πράσινη Θύελλα Κουκακίου, από όπου ξεπήδησε ο Πανιώνιος.
Όρθιοι: Βαζαίος, Μπουμπής, Λέκκας, Χρηστάκης, Σκιαδάς, Ν. Ζαρκάδης, Βενετσάνος.
Καθιστοί: Κωτσόβολος (τερμ.), Ηλιάδης. Χαροκόπος, Στάικος.



Βαζαίος, Χαροκόπος, Ξυπολυτάς της
Πράσινης Θύελλας τον Ιανουάριο 1940.
Μερικούς μηνες αργότερα θα ενταχθούν
στον Πανιώνιο.

Το 1940 γινόταν μεγάλη συζήτηση για το αν στο ποδοσφαιρικό γήπεδο που είχε φτιαχτεί στη Νέα Σμύρνη, θα μεταφερόταν ο Απόλλων Σμύρνης που είχε σπουδαία ποδοσφαιρική ομάδα, την περίφημη "ελαφρά ταξιαρχία", ή ο Πανιώνιος, ο οποίος διέθετε σπουδαία τμήματα στίβου ανδρών-γυναικών, αθλοπαιδιών (μπάσκετ, βόλεϊ ανδρών-γυναικών, χάντμπολ) και ποδηλασίας αλλά δεν είχε ποδοσφαιρική ομάδα που είχε διαλυθεί από το 1934. Τότε μέλος του Δ.Σ. του Ιστορικού ήταν ο Γιώργος Ρουσόπουλος, παλιός τερματοφύλακας ο οποίος παράλληλα ήταν αθλητής των ομάδων βόλεϊ, μπάσκετ και χάντμπολ του Πανιωνίου. Για να ενισχυθεί το δικαίωμα του Πανιωνίου στο νέο γήπεδο, ο Ρουσόπουλος κάλεσε τους αθλητές στίβου του συλλόγου που ήταν ποδοσφαιριστές στην ανεξάρτητη ομάδα Πράσινη Θύελλα Κουκακίου, να δημιουργήσουν ποδοσφαιρικό τμήμα στον Πανιώνιο.

Πανιώνιος 1940-1941, η πρώτη ομάδα μετά την ανασύσταση.

Όρθιοι: Κωτσόβολος, Λέκκας, Στάικος, Τσολιάς, Ν. Ζαρκάδης, Σκορδίλης,

Σκιαδάς, Κερδεμελίδης. Καθιστοί: Ευαγγελίδης, Κοτρώτσης, Μαχαίρας.

(πηγή: Ημερολόγιο 2012, Λέσχης Φίλων Πανιωνίου)

Έτσι κι έγινε και το καλοκαίρι του 1940 η ποδοσφαιρική ομάδα του Πανιωνίου ήταν γεγονός με παίκτη, προπονητή και έφορο τον Ρουσσόπουλο. Τη νέα ομάδα αποτέλεσαν οι: Βαζαίος, Μπουμπής, Ανδρέας Λέκκας, Χριστάκης, Σκιαδάς, Νίκος Ζαρκάδης, Φώτης Βενετσάνος, Κωτσόβολος, Ηλιάδης, Χαροκόπος, Βασίλης Στάικος. Ο Ρουσόπουλος υπήρξε ο τερματοφύλακας και ο πρώτος προπονητής της ομάδας αυτής ως τις 28 Οκτωβρίου 1940 που επιστρατεύτηκε. Όμως, πριν καλά-καλά προλάβει να ανασυσταθεί, η ομάδα περιήλθε σε απραξία λόγω του πολέμου. Πρόλαβε να δώσει μόλις ένα φιλικό αγώνα, στις 20 Οκτωβρίου 1940, στο γήπεδο Νέας Σμύρνης, με την ΑΕ Καλλιθέας, στο οποίο νίκησε με 2-0.

Γ. Ρουσόπουλος

Γεώργιος Ρουσόπουλος (1912-2009): Υπήρξε πολυσύνθετος αθλητής και μετέπειτα προπονητής ποδοσφαίρου, με μεγάλη προσφορά στον Πανιώνιο σε πολλούς τομείς. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1912. Ως ποδοσφαιριστής αγωνιζόταν στη θέση του τερματοφύλακα. Έπαιξε στον Απόλλωνα, στον Παναθηναϊκό και στον Αθηναϊκό από το 1927 ως το 1936. Παράλληλα ήταν αθλητής στίβου του Πανιωνίου, με τον οποίο αναδείχθηκε τρίτος πανελληνιονίκης στο δέκαθλο. Αγωνιζόταν επίσης στα άλματα, στη σφαίρα και στο δίσκο. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 άρχισε να αγωνίζεται στις ομάδες μπάσκετ, βόλεϊ και χάντμπολ του Πανιωνίου, ενώ εκλέχτηκε και μέλος του Δ.Σ. Το 1940 πρωτοστάτησε στην ανασύσταση της ποδοσφαιρικής ομάδας του Ιστορικού, αντλώντας ποδοσφαιριστές από την ανεξάρτητη ομάδα Πράσινη Θύελλα Ιλισσού, πολλοί από τους οποίους ήταν ήδη στον Πανιώνιο ως έφηβοι αθλητές στίβου και μπάσκετ. Στην πρώτη αυτή ομάδα υπήρξε τερματοφύλακας, αρχηγός και προπονητής ως τις 28 Οκτωβρίου 1940 που επιστρατεύτηκε. Όταν επέστρεψε από το μέτωπο και στα χρόνια της κατοχής ενέταξε στην ομάδα τους Κερδεμελίδη, Σκορδίλη, Μπιστούρα, Κοτρώτση, Ευαγγελίδη, Τσουχνικά, Σωτηριάδη, Λυμπερόπουλο και το μετέπειτα σπουδαίο διεθνή τερματοφύλακα Πεντζαρόπουλο. Παρέμεινε ως προπονητής στον Πανιώνιο, ενώ κατά καιρούς αγωνιζόταν και ως τερματοφύλακας ως το 1950. Ως προπονητής εργάστηκε σε διάφορους μικρούς συλλόγους (Έσπερο Καλλιθέας, Αστέρα Αθηνών, Κεραυνό Κερατέας) καθώς και στην ποδοσφαιρική ακαδημία του Ολυμπιακού. Παράλληλα ήταν για πολλά χρόνια γυμναστής των τερματοφυλάκων της εθνικής ομάδας. Υπηρέτησε τον Πανιώνιο από διάφορα πόστα και μετείχε ενεργά στο Σύνδεσμο Παλαιμάχων Πανιωνίου μέχρι το θάνατό του. Χαρακτηριζόταν ο «παλαίμαχος των παλαιμάχων», μιας και απεβίωσε σε ηλικία 97 ετών στις 9 Μαΐου 2009. Για την συνολική προσφορά του, το 2003 του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του συλλόγου.

Ποδηλασία



Αλ. Ιωαννίδης, Μ. Παρεντζόγλου, Α. Τομαής, οι τρεις από
τους τέσσερις ποδηλάτες του Πανιωνίου που συγκρότησαν
την Εθνική ομάδα στους Βαλκανικούς Αγώνες 1931.

Το τμήμα ποδηλασίας υπήρξε από τα πιο επιτυχημένα σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας αυτής αναδεικνύοντας πρωταθλητές Ελλάδας και βαλκανιονίκες. Το 1931, στην εθνική ομάδα ποδηλασίας που πήρε μέρος στους βαλκανικούς αγώνες στη Σόφια μετείχαν τέσσερις κυανέρυθροι πρωταθλητές: Βασίλης Κοκκώνης, Αλ. Ιωαννίδης, Δ. Τομαής, Μ. Παρεντζόγλου. Το ίδιο έτος η ποδηλατική ομάδα του συλλόγου επικράτησε στο πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου που διοργάνωσαν οι Νέοι Βύρωνος. Το 1932 κατέκτησε την πρώτη θέση στην ποδηλατική σκυταλοδρομία 5x1.000μ με 7.20.0, με τους αθλητές Α. Ιωαννίδη, Β. Κοκκώνη, Ι. Τομαή, Α. Περιβολαρόπουλο, Ν. Μπίλμε, Μ. Παρεντζόγλου, Κ. Δημητρίου, Τ. Κικήρη. Επίσης, δύο αθλητές του Πανιωνίου κυριάρχησαν στους πανελληνίους αγώνες ταχύτητας ατομικής χρονομέτρησης που διεξήχθησαν στις "Βασιλικές Γέφυρες". Ο Β. Κοκκώνης ήταν πρώτος στα 500μ με χρόνο 39.6 και στα 1000μ με 1.23.8, ενώ ο Μιχ. Καλούδης ήταν 2ος στα 1000μ με 1.24.0 και 3ος στα 500μ με 40.0.

Νίκες ποδηλατών του Πανιωνίου,
εφ. "Αθλητικός Τύπος", 31/10/1932.

Στις 20 Δεκεμβρίου 1936, στους πανελλήνιους ποδηλατικούς αγώνες 50χλμ, που διεξήχθησαν στην κυκλική διαδρομή "Ψυχικό-Χαλάνδρι-Αγ. Παρασκευή-Χολαργός-Αμπελόκηποι" (3,5 γύροι), ο Σεφεριάδης του Πανιωνίου τερμάτισε 3ος. Από τους υπόλοιπους της εξάδας, ο: 2ος Ελευθερίου, ο 4ος Λεωνίδης και ο 5ος Κουγιουμτζόγλου, που ανήκαν στον Σμυρναϊκό Ν. Ιωνίας, το 1937 μεταπήδησαν στον Πανιώνιο. Ως το 1934 στον Πανιώνιο ανήκε και ο 6ος Καλούδης της ΑΕΚ.

Ο Σεφεριάδης 3ος στον αγώνα 50 χλμ
"Καθημερινή", 22-12-1936

Το 1937, με εκπρόσωπο τον αθλητή Βασίλη Κοκκώνη, ο Πανιώνιος πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ελληνικής Ποδηλατικής Ομοσπονδίας. Στο μεταξύ είχε αναδείξει μια νέα γενιά ταλαντούχων ποδηλατιστών, οι οποίοι πέτυχαν τις πρώτες διακρίσεις στις 6 Ιουνίου1938, στον ποδηλατικό αγώνα για το "Κύπελλο Αθλητικής Εκθέσεως", που διεξήχθη με αφετηρία και τερματισμό το Ζάππειο. Εκεί νίκησε ο Σεφεριάδης του Πανιωνίου με χρόνο 27΄16΄΄8 προκαλώντας «αρίστην εντύπωσιν εις τους ειδικούς δια το τέλειον σπριντ του». Στον ίδιο αγώνα ο σύλλογος κατέλαβε την τρίτη θέση στην ομαδική βαθμολογία. Την ομάδα συμπλήρωναν οι Τζιμέας, Στραβοπόδης και Βιάδης. Οι ίδιοι με την προσθήκη του Αντιλαβού πήραν την τρίτη θέση στον 2ο ποδηλατικό αγώνα Αθηνών-Χαλκίδος στις 19 Ιουνίου.

Βασίλης Κοκκώνης, πανελληνιονίκης και βαλκανιονίκης.
Μέλος του Δ.Σ. του Πανιωνίου και ιδρυτικό μέλος της
Ομοσπονδίας Ποδηλασίας το 1937.

Είναι γνωστές ακόμα οι ακόλουθες παρουσίες ποδηλατών του συλλόγου ως το 1940. Από 11 ως 16 Ιουλίου 1938 οι ποδηλάτες του Πανιωνίου Νικόλαος Τζιμέας και Αγαμέμνων Καρατζάς έκαναν το γύρο της Πελοποννήσου, μήκους 840 χλμ με σημείο εκκίνησης το Μνημείο Αγνώστου Στρατιώτη και διανυκτερεύσεις σε Αίγιο, Πύργο, Πύλο και Τρίπολη. Άλλος ένας, ο Ευάγγελος Κουρμπάς, ανέβαλε την τελευταία στιγμή τη συμμετοχή του. Στο πανελλήνιο πρωτάθλημα 100χλμ, στις 27 Νοεμβρίου 1938, ο Στραβοπόδης ήταν 8ος και ο Τζιμέας ήταν 9ος. Την πρωταπριλιά του 1939 ο Βιάδης αναδείχθηκε νικητής στον ποδηλατικό αγώνα «Αθήνας-Ελευσίνας-Μεγάρων» με χρόνο 2:36.23. Στις 23 Απριλίου 1939, στον ποδηλατικό αγώνα "Αθήνας-Χαλκίδας" ο Βιάδης ήταν 3ος με 3:39.30 και ο Σεφεριάδης 4ος με 3:41.0 δίνοντας στο σύλλογο τη 2η θέση στην ομαδική βαθμολογία.



Οι Στραβοπόδης (αριστερά) και Σεφεριάδης (δεξιά) με τα μέλη της
εθνικής ομάδας ποδηλασίας που αναδείχηκε 2η στους Βαλκανικούς.
(εφ. "Αθλητισμός", 5-6-1940) 

Στους βαλκανικούς αγώνες το Μάιο του 1940 στο Βουκουρέστι ο Βασίλης Κοκκώνης ήταν πρόεδρος της Τεχν. Επιτροπής της Εθνικής ομάδας που κατέλαβε τη 2η θέση. Στην ομάδα μετείχαν από τον Πανώνιο οι ποδηλάτες Α. Σεφεριάδης, Σ. Στραβοπόδης, μαζί με τους Ε. Κουβέλη, Μ. Καλούδη της ΑΕΚ, Π. Λεωνίδη του Πειραϊκού, Γ. Καλαϊτζή, Δ. Δημητριάδη και Α. Ταρτατσινιάν. Μεταπολεμικά το ποδηλατικό τμήμα είχε αναιμική δραστηριότητα για λίγα χρόνια και τελικά αδρανοποιήθηκε και έπαψε να λειτουργεί.

Μοτοποδόσφαιρο

Αγώνας μοτοποδοσφαίρου.

Το 1932 εμφανίστηκε μια κίνηση δημιουργίας ομάδων ποδοσφαίρου με μοτοσικλέτες. Για το νέο άθλημα καθιερώθηκε ο όρος «μοτοποδόσφαιρο» (η διεθνής ονομασία είναι motoball). Για την προώθησή του συγκροτήθηκε ο «Σύνδεσμος Αθλητών Μοτοποδοσφαίρου» (Σ.Α.Μ.), με πρόεδρο τον Μπαχάουερ, ο οποίος διοργάνωνε αγώνες επίδειξης συγκροτώντας δύο ομάδες αθλητών του τους «Ερυθρούς» και τους «Πράσινους». Την όλη κίνηση υποστήριξε ο πρόεδρος της ΕΛΠΑ, Σταθάτος, που αθλοθέτησε το Κύπελλο Μοτοποδοσφαίρου για τη νικήτρια ομάδα του πρωταθλήματος που διοργανώθηκε. Οι αγώνες διεξάγονταν στο γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Κάθε ομάδα ήταν πενταμελής. Την αποτελούσαν τέσσερις μοτοσικλετιστές, οι οποίοι έσπρωχναν την μπάλα μόνο με τη μηχανή τους και τα πόδια κι ένας τερματοφύλακας που μπορούσε να αποκρούει την μπάλα με όλα τα μέλη του σώματός του. Διαιτητής σε κάποιους αγώνες αναφέρεται ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΟ Άγγελος Μεσσάρης.

Ο πρώτος και ο μοναδικός από ότι φαίνεται αγώνας
μοτοποδοσφαίρου της ομάδας του Πανιωνίου
(εφ. "Αθλητικός Τύπος", 23/5/1932)

Ο Πανιώνιος, πάντα πρωτοπόρος, στα τέλη Απριλίου 1932 συγκρότησε ομάδα μοτοποδοσφαίρου, την οποία αποτελούσαν οι αθλητές: Ραϊτσίδης (τερμ.), Μανιατάκης (άμυνα), Σαριόγλου, Πετρίδης, Καπλάνογλου (επίθεση), Ρότας (αναπληρωματικός). Αρχηγός και καλύτερος παίκτης αναφέρεται ο Ι. Καπλάνογλου. Ο πρώτος αγώνας της ομάδας, και ο μοναδικός που είναι γνωστός, διεξήχθη στις 21 Μαΐου 1932 στο γήπ. Λεωφόρου Αλεξάνδρας με αντίπαλο τον Σύνδεσμο (Σ.Α.Μ.), τον μοναδικό άλλο σύλλογο που υπήρχε. Στον πρώτο αυτό διασυλλογικό αγώνα μοτοποδοσφαίρου επικράτησε ο Σ.Α.Μ. με 3-1 (ημίχρ. 2-0) αν και στο β΄ ημίχρονο ο Πανιώνιος είχε ευκαιρίες να πετύχει και άλλα γκολ. Άλλοι αγώνες της ομάδας δεν αναφέρονται. Έτσι και αλλιώς η προσπάθεια εξάπλωσης του αθλήματος δεν απέδωσε, διότι έπειτα από κάθε αγώνα οι μηχανές χρειάζονταν επισκευή, κάτι που καθιστούσε το άθλημα πολύ δαπανηρό.

Γυμναστική

Ταυτόχρονα με τους πανελλήνιους αγώνες στίβου 1933 διεξήχθησαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο και οι «γυμναστικές επιδείξεις», όπως αποκαλούνταν οι πανελλήνιοι αγώνες γυμναστικής, με συμμετοχή των συλλόγων: Πανελλήνιος, Εθνικός Γ.Σ., Πανιώνιος. Αυτή είναι η μοναδική αναφορά λειτουργίας τμήματος γυμναστικής στον ιστορικό σύλλογο, το οποίο ενδεχομένως αποτελούσαν αθλητές του στίβου, μιας και η γυμναστική ανήκε στον ΣΕΓΑΣ.

Πηγές:

Ψηφιακά Αρχεία Εφημερίδων Εθνικής Βιβλιοθήκης και Βουλής των Ελλήνων.

Πέτρος Λινάρδος, "Η Σμύρνη του Πανιωνίου", 1998.

Θ. Μπελίτσος, «ΠANIΩΝΙΟΣ: Δώδεκα δεκαετίες αθλητικής προσφοράς», εφ. "Κυανέρυθρη Πλατεία", φ. 08 (12/11/2011) ως 10 (26/11/2011).

Θοδωρής Μπελίτσος