Τρίτη 26 Ιουνίου 2018

Οι κυανέρυθροι αρχηγοί του Ιράν

Μια διεθνής πρωτιά του Πανιωνίου!

Οι τρεις τέως κυανέρυθροι, αρχηγοί του Ιράν
στο Μουντιάλ της Ρωσίας!


Και στα τρία Μουντιάλ που έχει παίξει η Εθνική Ελλάδος, ο Πανιώνιος είχε βάλει το δικό του χρώμα καθώς κάποιοι διεθνείς ήταν πρώην δικά του παιδιά.
Το 1994: Ν. Τσιαντάκης, Σπ. Μαραγκός, Δ. Σαραβάκος.
Το 2010: Αλέξ. Τζιόλης, Ν. Σπυρόπουλος.
Το 2014: Γιάννης Μανιάτης, Ανδρ. Σάμαρης, Γ. Τζαβέλλας, Αλ. Τζιόλης, Κ. Μήτρογλου.

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2018

2017-2018: Τρεις σεζόν σε μία

Μια ατελείωτη αλλά επιτυχημένη χρονιά
Ευρωπαϊκή συμμετοχή, ημιτελικά Κυπέλλου, 
κυνήγι της 5ης θέσης ως το τέλος

Η ποδοσφαιρική σεζόν 2017-18 ξεκίνησε για τον Πανιώνιο στις 15 Ιουνίου, δηλαδή πριν καλά-καλά τελειώσει η προηγούμενη, και τελείωσε το Μάιο του 2018. Ήταν μια πρωτόγνωρη για το σύλλογο κατάσταση, την οποία είχε βιώσει και το 2008-09, όταν έπαιξε στο Κύπελλο Ιντερτότο, αλλά τότε με καλύτερες προϋποθέσεις καθώς το ρόστερ ήταν μεγαλύτερο και τα οικονομικά μεγέθη σαφώς υψηλότερα. Στην ουσία η αγωνιστική περίοδος 2017-18 για τον Πανιώνιο περιλάμβανε τρεις σεζόν, με διαφορετικά χαρακτηριστικά η κάθε μία: τη μίνι θερινή και τη διπλή χειμερινή καθώς αγωνίστηκε υπό διαφορετικές συνθήκες στον Α΄ και στον Β΄ γύρο.


Σάββατο 2 Ιουνίου 2018

Ο Πανιώνιος ως σημείο αναφοράς και ως φορέας της μικρασιατικής μνήμης

Ομιλία στη θεματική βραδιά
«Μικρασιατικός αθλητισμός: Από το χθες, στο σήμερα»
Βιβλιοπωλείο «ο Πολίτης», Εξάρχεια, 30/5/2018
με αφορμή την έκδοση των βιβλίων
"Ο ελληνικός αθλητισμός στη Σμύρνη 1890-1922", του Ανδρέα Μπαλτά
"Δημητρός Δάλλας", του Πέτρου Λινάρδου 


 


Διανύουμε μια δεκαετία η οποία απέχει έναν αιώνα ακριβώς από τη συγκλονιστικότερη, κατά τη γνώμη μου, δεκαετία της νεοελληνικής ιστορίας. Εννοώ τη δεκαετία 1912-1922. Η δεκαετία εκείνη ξεκίνησε με τους δύο βαλκανικούς πολέμους, με τους οποίους πραγματώθηκε σε μεγάλο βαθμό το όραμα που είχε καλλιεργήσει σε όλο τον 19ο αιώνα το νεοελληνικό κράτος, δηλαδή η ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό των υπόδουλων ελληνικών πληθυσμών της Βαλκανικής. Στην πορεία της δεκαετίας, με τη λήξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου και με τη Συνθήκη των Σεβρών το 1920, προς στιγμήν ο Ελληνισμός θεώρησε πως έγινε πράξη η Μεγάλη Ιδέα του έθνους, δηλαδή η αναβίωση μιας ελληνικής αυτοκρατορίας που απλωνόταν σε δύο ηπείρους και έφθανε από το Λιβυκό πέλαγος ως τη Μαύρη θάλασσα. Αυτό το «πάλι με χρόνια με καιρούς» που είχε θρέψει γενιές και γενιές έμοιαζε αληθινό, χειροπιαστό.
Έμοιαζε τόσο αληθινό και τόσο χειροπιαστό που λίγοι είχαν αντιληφθεί πως ήταν μόνο μια ψευδαίσθηση, ένα φευγαλέο όνειρο πριν από τον εφιάλτη, σαν την απέραντη σιωπή που προηγείται πριν από τη μεγάλη καταιγίδα. Αυτή η συγκλονιστική δεκαετία έκλεισε με τον πιο δραματικό τρόπο. Με τον ξεριζωμό από τις εστίες τους των Μικρασιατών Ελλήνων από την Ιωνία, τον Πόντο, την Καππαδοκία και των Θρακιωτών Ελλήνων από την Αν. Θράκη και από τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης. Έναν ξεριζωμό που ενταφίασε με τραγικό τρόπο την ιδεολογία της Μεγάλης Ιδέας.