1931-1940 (α΄)

Οι διακρίσεις στο στίβο συνεχίζονται






Το λογότυπο του Πανιωνίου τη δεκαετία του '30.

       

Η δεκαετία αυτή βρίσκει το σύλλογο να έχει ανακτήσει το κύρος του και να έχει καταξιωθεί στην αθηναϊκή κοινωνία. Αν και έχει μείνει ορφανός μετά το θάνατο του Δάλλα και συνεχίζει να είναι ανέστιος, μιας και φιλοξενείται στο Παναθηναϊκό Στάδιο, το τμήμα στίβου παράγει συνεχώς νέα ταλέντα. Βαλκανιονίκες αναδείχθηκαν: ο Ηλίας Μισαηλίδης (4Χ400μ δυο φορές), ο Σπύρος Καμιζούλης (4Χ100, δυο φορές), ο Δημήτρης Φατσέας (110μ εμπ, 4Χ100μ) και ο Νίκος Σύλλας (δισκοβολία). Πανελληνιονίκες ήταν: ο αειθαλής Καραμπάτης (1931: σφαίρα, ελληνική δισκοβολία και 2^ος στη σφύρα), ο Ναπολέων Παπαγεωργίου (ακόντιο: 1935, 1936, 1937, 1940), ο Νίκος Στεφανάκης (σφαίρα: 1936, 1937, 1938, 1940), ο Β. Βεϊνόγλου (1933: 110μ εμπ), ο Ηλίας Μισαηλίδης (1937: 400μ), Χρήστος Ναυπλιώτης (1937: τριπλούν, 1939: ύψος άνευ φοράς), Νίκος Σύλλας (1940: δίσκος, ελληνική δισκοβολία) και οι ομάδες 4Χ100μ (1932) και βαλκανικής σκυταλοδρομίας (1935). Στις γυναίκες πανελλήνιες νίκες κατέκτησαν: η Σοφία Μπεναρδή (1931: 80μ εμπ) πριν μεταπηδήσει στον Παναθηναϊκό, η Ειρήνη Αρμάου (σφαίρα: 1932, 1935) και η Γεωργία Στεργίου 18 φορές πανελληνιονίκης  (1931 ως 1940 σε σφαίρα, δίσκο, ακόντιο). Συνολικά κατά τη δεκαετία αυτή οι αθλητές και οι αθλήτριες του συλλόγου κατέκτησαν πάνω από 40 πανελλήνιες νίκες και κατέρριψαν πολλά πανελλήνια ρεκόρ. Στους πανελλήνιους αγώνες ανδρών ο σύλλογος αναδείχθηκε δυο φορές δευτεραθλητής Ελλάδος (1931, 1940). Στο πρωτάθλημα γυναικών είχε σταθερά πρωταγωνιστικό ρόλο και ήταν τρεις φορές δευτεραθλητής Ελλάδος (1931, 1932, 1935). Το 1935 κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος εφήβων. Διοργάνωνε αθλητικούς αγώνες, όπως οι Λαϊκοί, τα Δάλλεια, οι Πανιώνιοι αγώνες. Συμμετείχε σε διοργανώσεις άλλων σωματείων, όπως στα Α΄ Βενιζέλεια το 1936, στα Παναθήναια και στους Αβερώφειους αγώνες. Επίσης, αναλάμβανε διοργανώσεις κατ’ εντολήν του ΣΕΓΑΣ, όπως το πρωτάθλημα στίβου Αττικοβοιωτίας του 1932, τα περιφερειακά πρωταθλήματα ανωμάλου δρόμου κ.ά.

Σημαντικοί αθλητές

Στάδιο 1938. Τέταρτος από αριστερά ο σημαιοφόρος
του Πανιωνίου με το λάβαρο του συλλόγου.

Ο σύλλογος διατηρούσε δυναμικά τμήματα υποδομής, από τα οποία αναδείχθηκαν δεκάδες πρωταθλητές. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1934 στους εσωτερικούς αγώνες του συλλόγου συμμετείχαν πάνω από 100 αθλητές και αθλήτριες. Αναζητούσε ταλαντούχους εργαζόμενους αθλητές, μη ενταγμένους σε σωματεία, διοργανώνοντας Λαϊκούς αγώνες. Το αποτέλεσμα της δουλειάς σε βάθος φάνηκε το 1935, όταν κατέκτησε το εφηβικό πρωτάθλημα. Στα πανελλήνια πρωταθλήματα συμμετείχε με σημαντικό αριθμό αθλητών, που ολοένα αυξάνονταν: το 1933 με 15 αθλητές, το 1936 με 24 και το 1938 με 32. Παρακάτω αναφέρονται οι αθλητές του συλλόγου που ξεχώρισαν κατά τη δεκαετία αυτή.



Ηλίας Μισαηλίδης.

 Ηλίας Μισαηλίδης (Σμύρνη 1914 – Αθήνα 1996): κορυφαία προσωπικότητα ως αθλητής, προπονητής και ακούραστος εργάτης του στίβου. Υπήρξε δρομέας παρατεταμένης ταχύτητας 200μ ως 400μ. Αναδείχθηκε δύο φορές βαλκανιονίκης με την εθνική ομάδα σκυταλοδρομίας 4Χ400μ (1935, 1936). Πρωταθλητής Ελλάδος στα 400μ (1937), 4Χ100μ (1932) και βαλκανική σκυταλοδρομία (1935), δευτεραθλητής στα 200μ, 400μ, 4Χ400μ (1932), 4Χ100μ (1931), βαλκανική σκυταλοδρομία (1934) και τρίτος στα 400μ (1936) και 4Χ400μ (1934, 1936). Νικητής στα 400μ στα Δάλλεια (1937). Μεταπολεμικά εργάστηκε αμισθί ως προπονητής στίβου στον Πανιώνιο. Ανέπτυξε το τμήμα στίβου του συλλόγου και ανέδειξε πολλούς πρωταθλητές και πολλές πρωταθλήτριες, όπως Δεπάστας, Αργυρίου, Λερίου, Αστερή, Κορνάρου, Κοντώση, Μηνιάτη, Μασέρα κ.ά. Από το 1945 υπήρξε μέλος στο Δ.Σ. του Πανιωνίου, του οποίου αργότερα διετέλεσε πρόεδρος (1980-1988). Από το 1964 μετείχε στο Δ.Σ. του ΣΕΓΑΣ και πρωτοστάτησε στη δημιουργία των ομοσπονδιών μπάσκετ (1965) και βόλεϊ (1972). Διετέλεσε αντιπρόεδρος και πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ (1982-1984). Συνέγραψε πολλά άρθρα και βιβλία για αθλητικά θέματα. Επαγγελματικά ήταν υπάλληλος στο Εθνικό Τυπογραφείο. Στις 22 Δεκεμβρί­ου 1999 ο ΣΕΓΑΣ τον ανακήρυξε μια από τις πέντε κορυφαίες αθλητικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα. Το 1978 του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Πανιωνίου, ενώ είχε πολλές ελληνικές και διεθνείς τιμητικές διακρίσεις.

Σπύρος Καμιζούλης

Σπύρος Καμιζούλης: δρομέας ταχύτητας, αθλητής μπάσκετ και βόλεϊ. Αναδείχθηκε δύο φορές βαλκανιονίκης με την εθνική ομάδα σκυταλοδρομίας 4Χ100 (1930, 1932), με την οποία το 1930 ισοφάρισε το πανελλήνιο ρεκόρ με 44΄΄. Στα πανελλήνια πρωταθλήματα ήταν πρώτος στα 4Χ100μ (1932), δεύτερος στα 100μ (1933), 200μ (1931), 4Χ100μ (1931, 1934, 1938) και τρίτος στα 400μ (1931) και 4Χ100μ (1935). Είναι περισσότερο γνωστός ως αθλητής των ομάδων μπάσκετ και βόλεϊ. Μεταπολεμικά εξελίχθηκε σε έναν από τους σπουδαιότερους διαιτητές του ελληνικού και του ευρωπαϊκού μπάσκετ και το 2007 προτάθηκε να συμπεριληφθεί στη λίστα διαιτητών του ευρωπαϊκού «Hall of fame» της ΦΙΜΠΑ. Το 1965 υπήρξε μέλος του ιδρυτικού Δ.Σ. της Ελληνικής Ομοσπονδίας Αθλοπαιδιών, η οποία ήταν πρόδρομος των ομοσπονδιών μπάσκετ και βόλεϊ.

Οι αθλητές του Πανιωνίου που δηλώθηκαν
στο πανέλλήνιο πρωτάθλημα στίβου 1936.

Δημήτρης Φατσέας

Δημήτρης Φατσέας: αθλητής υψηλών εμποδίων. Αναδείχθηκε βαλκανιονίκης το 1935 με την ομάδα 4Χ100μ και 2^ος στα 110μ εμπ. Ήταν Ελληνοαμερικανός με καταγωγή από τη Σμύρνη και πρόγονός του υπήρξε ο Ιωάννης Φατσέας, εκ των ιδρυτικών μελών του Ορφέα Σμύρνης το 1890. Πριν αναχωρήσει στις ΗΠΑ ασχολήθηκε και με την ποδηλασία και το 1930 ήταν ποδηλάτης του Πανιωνίου.

Νίκος Στεφανάκης

Νίκος Στεφανάκης: σφαιροβόλος που συνέχισε να αγωνίζεται και μεταπολεμικά. Αναδείχθηκε πέντε φορές πρωταθλητής Ελλάδος (1936, 1937, 1938, 1940, 1946), τρεις φορές νικητής στους Πανιώνιους Αγώνες (1940, 1945, 1946) και τέσσερις στα Δάλλεια (1937, 1938, 1945, 1946). Επίσης, ήταν δευτεραθλητής Ελλάδος το 1935 (σφαίρα) και το 1940 (δίσκος). Στους βαλκανικούς αγώνες κατέκτησε δύο ασημένια (1936, 1940) και δύο χάλκινα μετάλλια (1938, 1939). Το 1940 πέτυχε πανελλήνιο ρεκόρ σφαιροβολίας με 14,635μ και τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Πανιωνίου.





Ναπολέων Παπαγεωργίου (1908-;): ακοντιστής που γεννήθηκε στην Αρκαδία αλλά αναδείχθηκε ως αθλητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα και από το 1935 έγινε αθλητής του Ιστορικού. Διακρίθηκε, επίσης, στο δέκαθλο, τη λιθοβολία και το επί κοντώ. Αναδείχθηκε τέσσερις φορές βαλκανιονίκης ακοντισμού (1932, 1936, 1937, 1938). Ήταν πρωταθλητής Ελλάδος ακοντισμού επτά φορές (1931, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1940, τις τέσσερις με τον Πανιώνιο), λιθοβολίας μία (1933) και δεκάθλου μία φορά (1933). Επίσης, αναδείχθηκε 2^ος στο ακόντιο (1930, 1932, 1938), στο επί κοντώ (1932), στη λιθοβολία (1934) και στο δέκαθλο (1934). Ήταν δυο φορές νικητής στα Δάλλεια (1937, 1938). Το 1936 πέτυχε πανελλήνιο ρεκόρ ακοντισμού με 64,69μ και το 1939 τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Πανιωνίου. Το 1936 ήταν ο μοναδικός αθλητής του Πανιωνίου που μετείχε στους Ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου (ήταν 22^ος με 52,00μ).

Χρήστος Ναυπλιώτης: άλτης, κυρίως του τριπλούν. Υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στο τριπλούν (1937) και στο ανεπίσημο πρωτάθλημα ύψους άνευ φοράς (1939). Επίσης, ήταν δεύτερος στο τριπλούν (1936) και τρίτος στο ύψος (1936). Αναδείχθηκε τρίτος βαλκανιονίκης (1936) και νικητής στα Δάλλεια (1937).

Νίκος Σύλλας.

Νίκος Σύλλας (1914-1986): δισκοβόλος, αθλητής του Παγχιακού, ο οποίος μετά το 1940 μεταπήδησε στον Πανιώνιο, με τον οποίο μεταπολεμικά αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος σε ελληνική και ελεύθερη δισκοβολία ενώ είχε πολλές πανελλήνιες και διεθνείς διακρίσεις. Προπολεμικά υπήρξε 8 φορές πρωταθλητής Ελλάδος στο δίσκο (1932 ως 1935, 1937 ως 1940) και 5 στην ελληνική δισκοβολία (1932, 1934, 1935, 1937, 1940). Στα ίδια αθλήματα αναδείχθηκε 14 φορές βαλκανιονίκης από το 1932 ως 1940. Στους βαλκανικούς αγώνες 1934 πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ ελληνικής δισκοβολίας με 40,01μ. Έφτασε τα πανελλήνια και βαλκανικά ρεκόρ δισκοβολίας στα 51,00μ (1939) και ελληνικής δισκοβολίας στα 42,98μ (1937). Ήταν 6^ος στην Ολυμπιάδα 1936 και 4^ος στους Πανευρωπαϊκούς 1938. Νικητής στο δίσκο στους Πανιώνιους Αγώνες (1940, 1949) και στα Δάλλεια (1937, 1946, 1948, 1950 - το 1938 και 1950 αναδείχθηκε καλύτερος αθλητής των αγώνων σύμφωνα με τη φινλανδική βαθμολογία).



Οι αθλητές του Πανιωνίου που δηλώθηκαν
στο πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου 1938.



Άλλοι αθλητές του Πανιωνίου που διακρίθηκαν στα πανελλήνια πρωταθλήματα τη δεκαετία αυτή ήταν οι εξής:




Βύρων Βεϊνόγλου

 Βύρων Βεϊνόγλου: πανελληνιονίκης στα 110μ εμπ το 1933 και τέταρτος στο δέκαθλο το 1932. Σε κάποια βιβλία αναφέρεται πως υπήρξε και σφυροβόλος αλλά πρόκειται για τον Κ. Βεϊνόγλου, πρωταθλητή του Πανελληνίου, νικητή το 1933 στη σφυροβολία με πανελλήνιο ρεκόρ.

Λιακόπουλος: δευτεραθλητής Ελλάδος στη σφαίρα και τρίτος στην ελληνική δισκοβολία το 1933.

Εμμ. Κοκκίνης: τρίτος πανελληνιονίκης στο μήκος το 1933.

Ι. Κορρές

Ι. Κορρές: πρωταθλητής Ελλάδος στη βαλκανική σκυταλοδρομία (1935) δευτεραθλητής Ελλάδος στα 400μ (1936) και τρίτος στα 400μ (1935), 4Χ400μ (1936) και στα 800μ (1936). Αργότερα μεταπήδησε στην ΑΕΚ.

Χ. Κατσικογιάννης: δεύτερος πανελληνιονίκης στο τριπλούν (1939).

Μαστρογιάννης: νικητής στο ανεπίσημο πρωτάθλημα 200μ εμπ το 1939 και στα 300μ εφήβων στα Δάλλεια το 1938. Μουτάφης: νικητής στο ανεπίσημο πρωτάθλημα 1000μ το 1939.

Σημαντικές αθλήτριες



Πανελλήνιοι αγώνες στίβου γυναικών 1932.
Όρθιες δεξιά η Στεργίου και η Αρμάου.

 Στις γυναίκες ο σύλλογος είχε ένα σταθερό πυρήνα με 6-10 αθλήτριες υψηλού επιπέδου, όπως οι Γ. Στεργίου, Ε. Αρμάου, Β. Δεληκατερίνη, Σ. Τσακίρη, Ο. Παπαδούκα, Ε. Μαστροκώστα, Παπαευθυμίου, Βορίση, Τσιμπουράκη, Σωσίδου, Παπαοικονόμου, αδερφές Κόντου. Οι αθλήτριες που ξεχώρισαν ήταν:

Γεωργία Στεργίου.

Γεωργία Στεργίου.

Γεωργία Στεργίου (1915-1999): η σπουδαιότερη αθλήτρια του μεσοπολέμου στις ρίψεις. Αναδείχθηκε 18 φορές πρωταθλήτρια Ελλάδος στη σφαίρα (1933, 1934, 1939, 1940), δίσκο (1932, 1933, 1934, 1935, 1936, 1937, 1938, 1939, 1940) και ακόντιο (1932, 1933, 1934, 1935, 1936). Στα ίδια αθλήματα κατέρριψε πολλές φορές τα πανελλήνια ρεκόρ φτάνοντας τα 10,97μ στη σφαίρα, 30,69μ στο δίσκο και 29,71μ στο ακόντιο. Ξεκίνησε από τους αγώνες γυναικών του Πανιωνίου το 1930, στους οποίους μετείχε ως κορασίδα με τα χρώματα του Αχιλλέα Αθηνών και κατέκτησε δύο πρωτιές (μήκος, ακόντιο), μία δεύτερη (δίσκος) και μία τρίτη θέση (50μ). Αμέσως, γράφτηκε στον Πανιώνιο, με τον οποίο στο πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα γυναικών του 1931 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στη σκυταλοδρομία 4Χ100μ (σε ηλικία 16 ετών). Στο πρωτάθλημα κορασίδων κυριάρχησε με τρεις πρώτες θέσεις (σφαίρα, δίσκος, ακόντιο), δύο δεύτερες (μήκος και μήκος άνευ φοράς) και δύο τρίτες (50μ, 4Χ50μ). Το 1932 πήρε τους πρώτους πανελλήνιους τίτλους γυναικών στο δίσκο και στο ακόντιο, ενώ ήταν δεύτερη στη σφαίρα και τρίτη στα 60μ. Τα επόμενα χρόνια αφιερώθηκε στις ρίψεις και κυριάρχησε ως το 1940. Εκτός από τις πρωτιές, ήταν δευτεραθλήτρια Ελλάδας στη σφαίρα (1935, 1936) και ακόντιο (1939) και τρίτη στα 4Χ100 (1934). Το Σεπτέμβριο του 1935 μετείχε στην πρώτη διεθνή συνάντηση της εθνικής ομάδας στίβου γυναικών με την Αυστρία.

Ειρήνη Αρμάου.

 Ειρήνη Αρμάου: αθλήτρια κυρίως των ρίψεων, η μόνη σοβαρή αντίπαλος της Στεργίου. Αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας στη σφαίρα (1932, 1935). Επίσης, ήταν δεύτερη στη σφαίρα (1934) και τρίτη στο δίσκο (1934, 1935). Προηγουμένως είχε διακριθεί στους αγώνες αθλητριών του Πανιωνίου το 1927 (δεύτερη σε λιθοβολία, ελληνική δισκοβολία και τρίτη σε 150μ, μήκος), 1929 (πρώτη στο δίσκο, δεύτερη σε 60μ, 80μ, 100μ, μήκος ύψος, σφαίρα, τρίαθλο) και 1930 (δεύτερη σε μήκος, 4Χ100, τρίτη σε δίσκο, ακόντιο). Το Σεπτέμβριο του 1935 ήταν μέλος της εθνικής ομάδας στίβου γυναικών στη διεθνή συνάντηση με την Αυστρία. Πέτυχε πανελλήνια ρεκόρ στο δίσκο και στη σφαίρα.

Σοφία Μπεναρδή: αθλήτρια δρόμων και αλμάτων. Αναδείχθηκε στους αγώνες αθλητριών του Πανιωνίου, με τον οποίο αγωνίστηκε ως το 1931. Στη συνέχεια μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό. Υπήρξε η πρώτη κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ γυναικών στα 100 μ. με 14,8΄΄, το οποίο κατέρριψε άλλες δύο φορές. Επίσης, έκανε ρεκόρ στο μήκος με 4,63 και στη σφαιροβολία. Κατέκτησε πανελλήνια νίκη στα 80 εμπόδια (1931) με πανελλήνιο ρεκόρ: 15,2. Επίσης, το 1931 ήταν δεύτερη στα 100μ, μήκος, 4Χ100μ, ύψος άνευ φοράς και τρίτη στα 60μ, σφαίρα, δίσκο, ακόντιο. Το 1932 (ως αθλήτρια του ΠΑΟ) ήταν δεύτερη 60μ, 100μ, 80μ εμπ και τρίτη στο μήκος. Κατέρριψε επίσης τα πανελλήνια ρεκόρ στα 80μ, 150μ, μήκος και σφαίρα.

Άλλες αθλήτριες του συλλόγου που διακρίθηκαν στα πανελλήνια πρωταθλήματα τη δεκαετία αυτή ήταν οι εξής: Αλίκη Τσιμπουράκη:  3^η στο μήκος (1931) και 2^η στα 4Χ100μ με τις Βορίση, Στεργίου, Μπεναρδή (1931). Αργότερα μεταπήδησε στον Πανελληνιο. Ρημάκη: 2^η στο ύψος και 3^η στη σφαίρα (1934).

Λαϊκοί και Εργατικοί Αγώνες, Δάλλεια, Πανιώνιοι Αγώνες

Λαϊκοί Αγώνες (1934-1936):

Ο σύλλογος, πιστός στο πνεύμα του Δάλλα, αναζητούσε συνεχώς ταλαντούχους αθλητές σε όλους τους χώρους. Στην προσπάθειά του να εντοπίσει εργαζόμενους νέους με αθλητικό ταλέντο, μη ενταγμένους σε σωματεία, ξεκίνησε από το 1934 τη διοργάνωση ετήσιων Λαϊκών αγώνων για αθλητές που δεν ανήκαν σε σωματεία. Εξαρχής στους αγώνες αυτούς υπήρξε αθρόα συμμετοχή. Στους Α΄ Λαϊκούς Αγώνες (1934) μετείχαν 65 άτομα και στους Γ΄ Λαϊκούς Αγώνες (1936) πήραν μέρος 150 ανένταχτοι αθλητές. Επίσης, το 1935 διοργάνωσε λαϊκούς αγώνες ανωμάλου δρόμου.

Πανεργατικοί Αγώνες (1938-1940):

Από το 1938 ο Πανιώνιος αντικατέστησε τους Λαϊκούς αγώνες με τους Πανεργατικούς Αγώνες, με συμμετοχή εργαζομένων αθλητών της περιφέρειας πρωτευούσης. Ήταν τριήμεροι και διεξάγονταν στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Περιλάμβαναν αγωνίσματα στίβου: 100μ, 400μ, 1000μ, 3000μ, ύψος, μήκος, σφαίρα, δίσκος, 4Χ100μ, σουηδική σκυταλοδρομία (400+300+200+100μ) και διελκυστίνδας ανδρικών και γυναικείων ομάδων.

Δάλλεια (1936-1938):

Το 1936 ο Πανιώνιος ξεκίνησε τους ετήσιους αθλητικούς αγώνες «Δάλλεια», στη μνήμη του αείμνηστου προέδρου του, Δημητρού Δάλλα. Προπολεμικά διεξήχθησαν τρεις διοργανώσεις, όλες στο Παναθηναϊκό Στάδιο, και συνεχίστηκαν μεταπολεμικά ως το 1962 αλλά όχι σε ετήσια βάση. Η πρώτη διοργάνωση πέρασε απαρατήρητη αλλά το 1937 έλαβαν λαμπρό χαρακτήρα, με εισήγηση του νεοεκλεγμένου τότε προέδρου του Πανιωνίου, Δημητρού Καραμπάτη και καθιερώθηκαν ως μία σημαντική αθλητική συνάντηση και σε αυτούς συμμετείχε η αφρόκρεμα των Ελλήνων αθλητών. Αποτελούσαν ένα μικρό πανελλήνιο πρωτάθλημα. Εκτός από τα ατομικά βραβεία υπήρχε και ομαδική βαθμολογία. Στο νικητή σύλλογο απονεμόταν ειδικό τριετές επαμειβόμενο βαρύτιμο έπαθλο που είχε αθλοθετήσει ο Πανιώνιος Γ.Σ.

Τα Β΄ Δάλλεια 1937 ορίστηκαν ως Προβαλκανικοί Αγώνες.

Στα Β΄ Δάλλεια (21-22/8/1937) μετείχαν πάνω από 300 αθλητές από 23 συλλόγους: 15 από το λεκανοπέδιο Αττικής, 6 επαρχιακών και δύο της ομογένειας από Κύπρο και Αλεξάνδρεια. Νικητής σύλλογος αναδείχθηκε ο Εθνικός Γ.Σ. Αθηνών. Οι αγώνες χαρακτηρίστηκαν από τον ΣΕΓΑΣ ως «προβαλκανικοί» καθώς από τα αποτελέσματά τους συγκροτήθηκε η εθνική ομάδα που στη συνέχεια πήρε μέρος στους Βαλκανικούς αγώνες στίβου. Περιλάμβαναν πλήρες ανδρικό πρόγραμμα αγωνισμάτων και τέσσερα αγωνίσματα εφήβων.

Στα Γ΄ Δάλλεια (24-25/9/1938) μετείχαν 18 σύλλογοι: 12 από το λεκανοπέδιο Αττικής, 5 επαρχιακοί και ένας από την Αλεξάνδρεια. Στα αξιοσημείωτα είναι η συμμετοχή στους αγώνες του Α.Ο. Νέας Σμύρνης, του μετέπειτα Α.Ο.Ν.Σ. ο «Μίλων». Νικητής σύλλογος αναδείχθηκε ο Πανελλήνιος Γ.Σ. Οι αγώνες χαρακτηρίστηκαν από τον ΣΕΓΑΣ ως «Επινίκια» καθώς διεξήχθησαν λίγες ημέρες μετά την ελληνική επικράτηση στους Βαλκανικούς αγώνες στίβου στο Βελιγράδι, και τιμήθηκαν όσοι αθλητές είχαν αναδειχθεί βαλκανιονίκες. Διεξήχθη πλήρες ανδρικό πρόγραμμα αγωνισμάτων και πέντε αγωνίσματα εφήβων. Εκτός από τα ατομικά μετάλλια ανά αγώνισμα, αθλοθετήθηκαν για πρώτη φορά ατομικά έπαθλα για τις καλύτερες επιδόσεις (με βάση τη φινλανδική βαθμολογία) στις βολές (νικητής ο Νικ. Σύλλας, που αναδείχθηκε καλύτερος αθλητής των αγώνων με 944 β.), στα άλματα (νικητής ο Ιω. Παλαμιώτης) και στους δρόμους (νικητής ο Αριστ. Σακελλαρίου).

ΚΒ΄ Πανιώνιοι Αγώνες 1940

ΚΒ΄ Πανιώνιοι Αγώνες (1940)

Το 1940, με την ευκαιρία της 50εηρίδος του αλλά και της εγκατάστασής του στο νέο γυμναστήριο στη Νέα Σμύρνη, ο σύλλογος αποφάσισε να διοργανώσει ξανά τους Πανιώνιους αγώνες. Μετείχαν όλοι οι αθηναϊκοί σύλλογοι και οι περισσότεροι Έλληνες πρωταθλητές, μιας και είχαν προβαλκανικό χαρακτήρα, αφού οι νικητές συγκρότησαν την εθνική ομάδα για τους βαλκανικούς της Κωνσταντινούπολης. Τα έσοδα των αγώνων ο σύλλογος τα διέθεσε υπέρ της εθνικής άμυνας, προκειμένου να συμβάλλει στην αντικατάσταση του πολεμικού πλοίου Έλλη που είχαν τορπιλίσει οι Ιταλοί στην Τήνο ένα μήνα ενωρίτερα. Οι αγώνες έγιναν στο Παναθηναϊκό Στάδιο στις 14-15 Σεπτεμβρίου. Όμως, τα πρωινά αγωνίσματα της β΄ ημέρας διεξήχθησαν στη Νέα Σμύρνη και παράλληλα τελέστηκαν τα επίσημα εγκαίνια του νέου Σταδίου του συλλόγου που μετακόμισε εκεί.

Ο ανώμαλος δρόμος του 1938 στη Νέα Σμύρνη

Το 1938 εν όψει της δημιουργίας του νέου σταδίου στη Νέα Σμύρνη, ο Πανιώνιος ανέλαβε να διοργανώσει τις δύο πρώτες φάσεις του πρωταθλήματος ανωμάλου δρόμου. Η πρώτη φάση διεξήχθη στις 16 Ιανουαρίου 1938 σε απόσταση 5.500μ με εκκίνηση από τη θέση που είχε προγραμματιστεί να ανεγερθεί το Στάδιο Ν. Σμύρνης και τερματισμό το Παναθηναϊκό Στάδιο. Οι αθλητές, αφού διέτρεξαν τους δρόμους της Ν. Σμύρνης, κατευθύνθηκαν προς το Στάδιο μέσω της λεωφόρου Συγγρού.

Η δεύτερη φάση, που ήταν ο περιφερειακός αγώνας Αττικής, διεξήχθη στις 20 Φεβρουαρίου 1938 σε απόσταση 7.200μ με συμμετοχή 70 δρομέων. Ο αγώνας έγινε εξ ολοκλήρου στη Ν. Σμύρνη με αφετηρία και τέρμα το υπό διαμόρφωση νέο Στάδιο του Πανιωνίου και πορεία μέσω των οδών: Κοτυκίου, Βενιζέλου, κεντρική πλατεία, 25ης Μαρτίου, Ευαγγελική Σχολή, κινηματογράφος «Γκλόρια», Κωνσταντινουπόλεως, Εφέσου, Εθνική Στέγη, Αρτάκης, δρόμος προς νεκροταφείο, κτήμα Παπαστράτου, γυμναστήριο Πανιωνίου.

Πηγές:

Ψηφιακά Αρχεία Εφημερίδων Εθνικής Βιβλιοθήκης και Βουλής των Ελλήνων.

Πέτρος Λινάρδος, "Η Σμύρνη του Πανιωνίου", 1998.

Θ. Μπελίτσος, "Οι Αγώνες Αθλητριών του Πανιωνίου (1926-1930) εισάγουν το γυναικείο αθλητισμό στην Ελλάδα", εφ. "Κυανέρυθρη Πλατεία", φ. 48 (27/10/2012).

Θοδωρής Μπελίτσος