Γιώργος Βουτσινάς: Πανιώνιος και ξερό ψωμί

Πριν από πάρα πολλά χρόνια, πάνω από είκοσι ίσως και εικοσιπέντε, καθώς περνούσα με το αμάξι από ένα μικρό χωριό της Λήμνου αντίκρισα σε ένα μπαλκόνι μια υψωμένη σημαία του Πανιωνίου. Στη Λήμνο βρέθηκα το Σεπτέμβρη του 1984 διορισμένος στο Γυμνάσιο του Μούδρου. Αγαπούσα την μπάλα, πήγαινα στα τοπικά ματς, γνώρισα ποδοσφαιρόφιλους, εντόπιους ή αλλογενείς όπως εγώ, κι έκανα καλές παρέες. Αλλά όταν στην αναπόφευκτη ερώτηση δήλωνα «Πανιώνιος», ένιωθα μια ποδοσφαιρική μοναξιά. Πολλοί είχαν να πουν μια καλή κουβέντα για την ομάδα, ήταν και η αμέσως επόμενη χρονιά μετά από τα δυο μπαράζ, είχε τότε κι ένα αήττητο σερί στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος 1984-85 με τον Αλέφαντο, μα ως εκεί. Οι φίλοι εκδήλωναν μια συμπάθεια και μετά μιλούσαν για το Μαύρο, τον Αναστόπουλο ή τον Σαραβάκο ανάλογα με την οπαδική του οπτική ο καθένας.

Ο Γ. Βουτσινάς στο γραφείο του

Πανιώνιος: Ύμνοι, τραγούδια και ρίμες

 

Λάβαρο Πανιωνίου (του Άκη Μιχαηλίδη)

Καθώς ο Πανιώνιος πλησιάζει τα 135 χρόνια συνεχούς αθλητικής δράσης και μάλιστα πρωταγωνιστικής, αξίζει να θυμηθούμε ότι πολλές φορές υπήρξε αιτία και πηγή έμπνευσης για ποιητές, στιχουργούς και καλλιτέχνες. Η αναδρομή στα τραγούδια και τους ύμνους που έχουν γραφτεί κατά καιρούς για τον ιστορικό σύλλογο της Σμύρνης που επιχείρησα στο παρόν άρθρο, αποκάλυψε ένα εύρος δημιουργιών απρόσμενα μεγάλο. Ρομαντικά ποιήματα, θριαμβικοί παιάνες, θούριοι, ρεμπέτικα, ελαφρολαϊκά, εμβατήρια, απλοϊκά στιχάκια, μια μεγάλη ποικιλία από ποιητικά και μουσικά έργα έχουν γραφτεί για το σύλλογο από τον καιρό που ιδρύθηκε ως σήμερα. Χωρίς να προσμετρηθούν οι έμμετρες ρίμες της εξέδρας, που συχνά ξεπερνούν σε φαντασία ποιητές και στιχουργούς. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Λογότυπο του  Ορφέα (αρχείο Θ.Μ.)

 

Η Ζαπο(υ)νίδου του Πανιωνίου

 

Δήμητρα Ζαπονίδου ή «Μήτσος» (1936-2024)

(Ασπασία Ζαπουνίδου)

Για την πρωτοπόρο παίκτρια του μπάσκετ αλλά και του βόλεϊ Ασπασία Ζαπουνίδου, η οποία ως αθλήτρια έχει καταγραφεί Δήμητρα Ζαπονίδου ή «Μήτσος», που αναχώρησε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, γράφτηκαν πολλά. Με το παρόν άρθρο θέλησα να προσθέσω κάποιες ακόμα πληροφορίες, ώστε να γίνει πιο πλήρες το αθλητικό προφίλ αυτής της πρωτοπόρου και σπουδαίας αθλήτριας. Αφορούν κυρίως την περίοδο 1949-1953 που αγωνίστηκε στον Πανιώνιο.

Ένα παλιό μετάλλιο αφηγείται την ιστορία του

Οι Αγώνες Ομάδων Πανιωνίου-Πανελληνίου του 1927

Πριν από ενάμιση μήνα περίπου ο φίλος Άκης Μιχαηλίδης, μου έστειλε τη φωτογραφία ενός μεταλλίου από την πλούσια συλλογή κυανέρυθρων κειμηλίων, την οποία διατηρεί τη Σαντορίνη. Στην μια πλευρά έγραφε τα εξής:

«ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ - ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ ΑΓΩΝΕΣ ΟΜΑΔΩΝ 1927»

Αναζητούσε πληροφορίες για τη διοργάνωση από την οποία προέρχεται το απόκτημά του. Αρχικά θεώρησα πως ήταν από κάποια αθλητική ημερίδα μεταξύ των δύο συλλόγων. Όμως, σαν έψαξα λίγο περισσότερο, ανακάλυψα πως δεν ήταν μια απλή ημερίδα αλλά μια αθλητική διοργάνωση πανελλήνιας εμβέλειας, με πρωτότυπα ομαδικά αγωνίσματα στίβου. Οι αγώνες διεξήχθησαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο, την Κυριακή και Δευτέρα, 14 και 15 Αυγούστου 1927, «οργανωθέντες εν πάση επισημότητι υπό των δύο γηραιών μας Συλλόγων Πανελληνίου-Πανιωνίου, εις ους εδήλωσαν συμμετοχήν δέκα σωματεία Αθηνών, Πειραιώς, Αμαρουσίου και επαρχιών», όπως έγραφε η αθηναϊκή εφημερίδα Εμπρός (13.8.1927).

Ανασκόπηση 2022-23: Υδατοσφαίριση

 

 

Από τα αγωνιστικά τμήματα του Πανιωνίου μόνο οι ομάδες υδατοσφαίρισης, ανδρών και γυναικών μετείχαν στην κορυφαία εθνική κατηγορία. Οι δε άνδρες έκαναν μια μεγάλη πορεία στην Ευρώπη, εφάμιλλη με εκείνες του παρελθόντος. Το πόλο έχει επιστρέψει δυναμικά στην κορυφή, για το λόγο αυτό στην καθιερωμένη ετήσια ανασκόπηση των κυανέρυθρων ομάδων το παρουσιάζω χωριστά από τα άλλα ομαδικά σπορ (βόλεϊ, μπάσκετ, ποδόσφαιρο), οι πορείες των οποίων παρουσιάζονται σε άλλα άρθρα.

 

Ανασκόπηση Πανιωνίου 2022-23: μπάσκετ, βόλεϊ

 

Συνέχεια της κυανέρυθρης ανασκόπησης για τη σεζόν 2022-23 με τα δυο αθλήματα σάλας, το μπάσκετ και το βόλεϊ. Το τρίτο ανάλογο άθλημα, το χάντμπολ, φέτος δεν μετείχε πουθενά, καθώς εδώ και πολλά χρόνια είχε πρόβλημα έδρας και περιπλανιόταν σε όλη την Αττική· «οι ήρωες κάποια στιγμή κουράζονται», όπως έγραφα πέρυσι.

Πρόβλημα στέγης έχουν και τα υπόλοιπα αθλήματα σάλας, διότι το «Ανδρέας Βαρίκας» δεν επαρκεί για τις ανάγκες του συλλόγου. Η ανακατασκευή του «Αργύρης Κορωναίος» μέσα στη χρονιά, βελτίωσε την κατάσταση, αλλά ειδικά το μπάσκετ που επανήλθε σε υψηλό επίπεδο ασφυκτιά. Στους τελικούς των πλέιοφ υπήρξε το αδιαχώρητο. Για την εξυπηρέτηση των φιλάθλων άνοιξε η σάλα του «Κορωναίος», όπου παρακολούθησαν το ματς σε οθόνη, όσοι δεν χώρεσαν στο «Βαρίκας». Το νέο κλειστό «Αρτάκης» που έπρεπε να είναι έτοιμο από «χτες», δυστυχώς εξελίσσεται σε «γεφύρι της Άρτας» καθώς οι εργασίες έχουν βαλτώσει.

Οι ανδρικές ομάδες μπάσκετ και βόλεϊ κυριάρχησαν στο πρωταθλήματά τους, κατέκτησαν τίτλους κι ανέβηκαν από το τρίτο στο δεύτερο επίπεδο στις εθνικές κατηγορίες: το βόλεϊ από την Α2 στην Pre League με 25 νίκες σε 26 ματς συνολικά (με τα πλέιοφ) και το μπάσκετ από την Β΄ Εθνική στην Elite League, με 24 νίκες σε 26 ματς συνολικά. Το μπάσκετ έκανε το νταμπλ με την κατάκτηση του Unicef Cup και τη συμμετοχή στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος.

2022-23: Άλλη μια χαμένη ποδοσφαιρική χρονιά

 Μία από τα ίδια

Με τις προοπτικές να μην είναι ευοίωνες

 

 

Κι όμως στο ξεκίνημα υπήρχε διάχυτη ελπίδα πως τα πράγματα θα πάνε καλά. Η στελέχωση της ομάδας με το Νόνι Λίμα ως γενικό αρχηγό και τον Ηλία Μπέριο ως τεχνικό διευθυντή, ο νέος προπονητής Νίκος Κούστας που είχε μια επιτυχημένη τρίχρονη παρουσία στην Κηφισιά, οι καλές παρουσίες στα φιλικά, το αισιόδοξο κλίμα στην κερκίδα και κυρίως η ένταξη σε έναν εύκολο όμιλο, τον πιο βατό κατά τη γνώμη μου στα τρία χρόνια που ο σύλλογος βρίσκεται στη Γ΄ εθνική, προδιέθεταν κάτι καλό για φέτος. Όλοι περίμεναν, ακόμα και οι αντίπαλοι, πως ο Πανιώνιος θα κάνει περίπατο παίζοντας με ομάδες που δεν γνώρισαν ποτέ ή έχουν ξεχάσει τι εστί επαγγελματική κατηγορία.

Αυτά στη θεωρία. Στην πράξη τα πράγματα εξελίχθηκαν αλλιώς. Κάπου στην πορεία ξεχάστηκε πως τα παιχνίδια δεν κερδίζονται με την παράθεση ιστορικών τεκμηρίων και με τις αναμνήσεις παλιών επιτυχιών. Αυτά είναι μόνο για τις εκδηλώσεις, τις αναμνηστικές πλακέτες, τις δηλώσεις αντιπάλων «είναι τιμή μας που παίζουμε με τον ιστορικό Πανιώνιο» κι ως εκεί. Στο γήπεδο τα ματς κερδίζονται, πρώτα από όλα, με ισχυρή ομάδα και δευτερευόντως με δυναμική παρουσία στα κέντρα εξουσίας. Αν δεν έχεις δυνατή ομάδα, δίνεις το δικαίωμα στους άλλους να ελπίζουν και να κινούνται παρασκηνιακά. Με άλλα λόγια, αν δεν είχαν χαθεί τόσοι βαθμοί από τις ισοπαλίες με Ερμιονίδα, Πανηλειακό, Μύκονο εντός, Κω, Ιάλυσο, Παναργειακό, Αιολικό εντός, Διαβολίτσι, δεν θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο οι νίκες χωρίς αγώνα που πήραν ο Αιολικός και η Ρόδος.