Ένα παλιό μετάλλιο αφηγείται την ιστορία του

Οι Αγώνες Ομάδων Πανιωνίου-Πανελληνίου του 1927

Πριν από ενάμιση μήνα περίπου ο φίλος Άκης Μιχαηλίδης, μου έστειλε τη φωτογραφία ενός μεταλλίου από την πλούσια συλλογή κυανέρυθρων κειμηλίων, την οποία διατηρεί τη Σαντορίνη. Στην μια πλευρά έγραφε τα εξής:

«ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ - ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ ΑΓΩΝΕΣ ΟΜΑΔΩΝ 1927»

Αναζητούσε πληροφορίες για τη διοργάνωση από την οποία προέρχεται το απόκτημά του. Αρχικά θεώρησα πως ήταν από κάποια αθλητική ημερίδα μεταξύ των δύο συλλόγων. Όμως, σαν έψαξα λίγο περισσότερο, ανακάλυψα πως δεν ήταν μια απλή ημερίδα αλλά μια αθλητική διοργάνωση πανελλήνιας εμβέλειας, με πρωτότυπα ομαδικά αγωνίσματα στίβου. Οι αγώνες διεξήχθησαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο, την Κυριακή και Δευτέρα, 14 και 15 Αυγούστου 1927, «οργανωθέντες εν πάση επισημότητι υπό των δύο γηραιών μας Συλλόγων Πανελληνίου-Πανιωνίου, εις ους εδήλωσαν συμμετοχήν δέκα σωματεία Αθηνών, Πειραιώς, Αμαρουσίου και επαρχιών», όπως έγραφε η αθηναϊκή εφημερίδα Εμπρός (13.8.1927).

Ο Πανιώνιος είχε τότε ένα δυναμικό αθλητικό τμήμα. Το 1926 με 29 αθλητές πήρε τη δεύτερη θέση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με 21 βαθμούς (4-2-5 μετάλλια). Ήταν η ανώτερη που είχε καταφέρει ως τότε. Είχε ήδη διοργανώσει δυο φορές τους Πανιώνιους Αγώνες, το 1923 και 1925, με μεγάλη επιτυχία, με τη συμμετοχή εκατοντάδων αθλητών και δεκάδων σωματείων από όλη την Ελλάδα, από την ομογένεια, ακόμα κι από τη Ρουμανία. Επίσης, από το 1926 είχε ξεκινήσει τη διοργάνωση Γυναικείων αγώνων.

Τον Φεβρουάριο του 1927 ανακοίνωσε τον προγραμματισμό των ΚΒ΄ Πανιωνίων αγώνων για τα μέσα Αυγούστου καθώς και των Β΄ γυναικείων:

«Κατά την τελευταίαν συνεδρίαν του Πανιωνίου Γυμναστικού Συλλόγου Σμύρνης, απεφασίσθη όπως οι κατά διετίαν τελούμενοι Πανιώνιοι Αγώνες γίνουν φέτος περί τα μέσα Αυγούστου. Των αγώνων τούτων θα προηγηθούν οι εσωτερικοί του συλλόγου, ως και οι γυναικείοι τοιούτοι, δια δευτέραν φοράν και με ευρυτέραν συμμετοχήν» (εφ. «Αθλητικός Κόσμος», τ. 40/6-2-1927, σ. 11).

Όμως, η διοργάνωση ματαιώθηκε, διότι πολλοί σύλλογοι αδυνατούσαν να ταξιδέψουν καθώς προτίμησαν να στοχεύσουν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα που θα γινόταν στις 17-19 Σεπτέμβρη 1927 στη Θεσσαλονίκη. Για το λόγο αυτό ο Ιστορικός, σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο, προχώρησαν στη συνδιοργάνωση πρωτότυπων αθλητικών Αγώνων Ομάδων, παράλληλα με το δεύτερο πρωτάθλημα γυναικών, στο οποίο «μετέχουσι μόνον αθλήτριαι του γυναικείου αθλητικού τμήματος του Πανιωνίου, του μοναδικού λειτουργούντος εν Αθήναις συστηματικώς», όπως έγραφε η εφ. Βραδυνή (φ. 13.8.1927).

εφ. Βραδυνή, 14.8.1927

 

Οι αθλητικοί Αγώνες Ομάδων

Οι «Αθλητικοί Αγώνες Ομάδων» σκυταλοδρομιών, ρίψεων και αλμάτων διεξάγονταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και αποτέλεσαν το πρόκριμα ώστε να καθιερωθούν τα επόμενα χρόνια ως ειδικό πρωτάθλημα στίβου. Υπήρξαν άλλη μια πρωτότυπη ιδέα του Δημητρού Δάλλα, του προέδρου του ιστορικού συλλόγου της Σμύρνης, στην προσπάθεια του να προσφέρει αγωνιστικές ευκαιρίες στους αθλητές και αθλητικό θέαμα στους φιλάθλους.

Δημητρός Δάλλας

Περιλάμβαναν έντεκα αγωνίσματα: έξι σκυταλοδρομίες (4x100, 4x200, 4x400, 4x800, 4x1500 και 3.000μ) και ομαδικούς αγώνες μήκους, ύψους, σφαίρας, δίσκου, ακοντισμού. Στη σκυταλοδρομία τριών χιλιομέτρων, την αποκαλούμενη «αμερικανική», μετείχαν τρεις αθλητές ανά ομάδα, οι οποίοι μπορούσαν να εναλλάσσονται συνεχώς σε οποιοδήποτε σημείο της διαδρομής, δηλαδή να βγουν και να ξαναμπούν όσες φορές ήθελαν. Στα ομαδικά αγωνίσματα αλμάτων και ρίψεων κάθε ομάδα μετείχε με 4 αθλητές σε κάθε αγώνισμα. Για την ανάδειξη της νικήτριας στις ρίψεις υπολογιζόταν το άθροισμα των καλυτέρων επιδόσεων των 4 αθλητών κάθε ομάδας, ενώ στα άλματα ο μέσος όρος των τεσσάρων καλυτέρων επιδόσεων. Στους αγώνες μετείχαν επτά σύλλογοι: Πανελλήνιος, Πανιώνιος, Εθνικός Αθηνών, ΑΕΚ, Πειραϊκός Σύνδεσμος, ΓΣ Αμαρουσίου, ΓΣ Φίλιπποι Καβάλας. Δεν προσήλθαν λόγω ανωτέρας βίας η Παναχαϊκή και ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης. Συγχρόνως διεξήχθησαν οι Β΄ Γυναικείοι Αγώνες Αθλητριών του Πανιωνίου, του μοναδικού συλλόγου που είχε γυναικείο αθλητικό τμήμα.

εφ. Εμπρός, 14.7.1927

Στους αγώνες δόθηκε επισημότητα αλλά η προσέλευση θεατών δεν ήταν μεγάλη, διότι «η πανήγυρις της Τήνου παρέσυρε προς την Μεγαλόχαρην άνω των 90.000 προσκυνητών, η δε σύμπτωσις της διημέρου αργίας εκατοντάδας άλλας χιλιάδας κόσμου προς τας εξοχάς και τας νήσους» (Βραδυνή, 16.8.1927). Για την προβολή τους τυπώθηκε «καλλιτεχνικόν πρόγραμμα το σχέδιον του οποίου εκπόνησεν ο Ι. Φερμάνογλου... απλούστατον αλλά κομψόν και πρωτότυπον που αποτελεί ένα νεωτερισμόν. Περιλαμβάνει όλα τα αγωνίσματα ως και όλα τα ονόματα των αθλητών, οι οποίοι λαμβάνουν μέρος, πωλείται δε αντί μίας μόνο δραχμής» (εφ. Βραδυνή, 13.8.1927). Ο Γιάννης Φερμάνογλου υπήρξε δημοσιογράφος αλλά και στιχουργός πολλών ελαφρών τραγουδιών, γνωστών συνθετών, όπως: «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη» (Τ. Μωράκης), «Καλωσόρισες έρωτα» (Γ. Μουζάκης) που πήρε το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (βλ. φωτογραφία)  κ.ά.

Παρά τον καύσωνα οι αγώνες σημείωσαν επιτυχία. Οι φίλαθλοι που προσήλθαν στο Στάδιο, και πλήρωσαν εισιτήριο 10 ή 5 δρχ. ανάλογα με το διάζωμα, απόλαυσαν πλούσιο αθλητικό θέαμα από τους Έλληνες πρωταθλητές. Στους αγώνες σημειώθηκε ένα πανελλήνιο ρεκόρ στη σκυταλοδρομία 4Χ200μ από τους δρομείς των Φιλίππων Καβάλας, οι ομάδες σκυταλοδρομίας των οποίων αποτέλεσαν την ευχάριστη έκπληξη των αγώνων με δυο πρωτιές και δυο δεύτερες θέσεις. Πολυνίκης σύλλογος αναδείχθηκε ο Εθνικός Γ.Σ. με 6 πρώτες νίκες και 24 β. Ο Πανιώνιος είχε τρεις δεύτερες και τρεις τρίτες θέσεις, με τους δρομείς Χρ. Κάσσιο, Γ. Ζαμαρία, Γ. Παντελέσκο, Ν. Ορφανίδη, Σπ. Καμιζούλη, Ψαρόβαρκα και τους ρίπτες: Δ. Καραμπάτη, Άγγ. Πάρσαλη, Πάνο Πάρσαλη, Άγγ. Σκιαδά.

Όπως είπαμε, παράλληλα διεξήχθησαν οι Β΄ Γυναικείοι Αγώνες, στους οποίους: «οι αθλήτριες του Πανιωνίου εντυπωσίασαν καθώς αποτελούσαν μία ομάδα αρκετά πολυπληθή και γυμνασμένη», έγραψε η εφ. Βραδυνή (17.8.1927). Πολυνίκης υπήρξε η Σοφία Μπεναρδή με πέντε νίκες σε έξι αγωνίσματα.

εφ. Βραδυνή, 16.8.1927

 

εφ. Εμπρός, 17.8.1927

 

Οι αθλητές των αγώνων και οι ιστορίες τους

 

Λεπτομέρειες για τους αγώνες και τους αθλητές που διακρίθηκαν υπάρχουν σε άρθρο που έγραψα παλιότερα στη Βικιπαίδεια (link). Πιο γνωστός ήταν φυσικά ο Δημητρός Καραμπάτης (1899-1964) που επικράτησε στη σφαίρα και στον δίσκο, στον οποίο δεν θα αναφερθώ. Θα σταθώ σε μερικές άλλες περιπτώσεις αθλητών του Πανιώνιου (κι όχι μόνο), οι οποίοι αξίζουν ιδιαίτερης μνείας.

 

Άγγελος και Πάνος Πάρσαλης

Ήταν παιδιά ή ανίψια του πολυσύνθετου Σμυρνιού αθλητή Χρήστου Πάρσαλη, ο οποίος είχε αναδειχθεί πρωταθλητής Ελλάδας στο τριπλούν το 1905, συμμετείχε στους Β΄ Διεθνείς Ολυμπιακούς Αγώνες το 1906 στο Παναθηναϊκό Στάδιο και είχε 9 πρώτες νίκες στους Πανιώνιους Αγώνες, το 1903, 1904 και 1906, σε όλους τους τύπους αλμάτων: μήκος, ύψος, τριπλούν κι επί κοντώ. Διακρινόταν και στο πένταθλο. Το αθλητικό ταλέντο του κληρονόμησαν τα παιδιά ή ανίψια του Άγγελος, Πάνος και Δημήτρης που διακρίθηκαν στις ρίψεις και στα άλματα στους τελευταίους Πανιώνιους Αγώνες που έγιναν στη Σμύρνη, το 1921. Ο Πάνος το 1922 είχε πετύχει πανελλήνιο ρεκόρ στο ύψος που δεν αναγνωρίστηκε, διότι το πέτυχε σε στρατιωτικούς αγώνες του 25ου Συντάγματος Πεζικού όπου υπηρετούσε.

Ο Άγγελος κι ο Πάνος Πάρσαλης επιβίωσαν από τη λαίλαπα της μικρασιατικής συμφοράς κι έσπευσαν από τους πρώτους να πλαισιώσουν την αθλητική ομάδα του Πανιωνίου στην Αθήνα. Συνέβαλαν στην ανασυγκρότηση του ιστορικού συλλόγου στα πρώτα δύσκολα βήματα στην προσφυγιά κυρίως ως αθλητές των ρίψεων.

 

Γεώργιος Ζαμαρίας.

Ως έφηβος διακρίθηκε στους τελευταίους αθλητικούς και κολυμβητικούς αγώνες που έγιναν στη Σμύρνη το καλοκαίρι του 1922. Διασώθηκε και ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν στο κάλεσμα του Δάλλα να ξαναστήσουν τον Πανιώνιο στην Αθήνα. Ως δρομέας ημιαντοχής χάρισε τα πρώτα μετάλλια που κατέκτησε ο Πανιώνιος στη νέα πατρίδα.

Το 1923 ήταν πρωταθλητής Ελλάδος ανωμάλου δρόμου (link) στον ομαδικό αγώνα (με τους Δ. Ζαδέ, Γ. Βογιατζόγλου) και τρίτος στον ατομικό αγώνα. Το 1926 ήταν ξανά τρίτος τόσο στον ατομικό όσο και στον ομαδικό αγώνα ανωμάλου δρόμου. Αναδείχθηκε τρίτος πανελληνιονίκης στα 800μ (1925) και δύο φορές στα 1.500μ (1925, 1926). Στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ομαδικών αγωνισμάτων 1927 είχε δύο τρίτες θέσεις στις σκυταλοδρομίες 4x400 και αμερικανική 3χλμ με τους Ν. Ορφανίδη, Γ. Παντελέσκο, Χ. Κάσσιο. Δυο φορές νίκησε στους Πανιώνιους αγώνες: 1923 (2.000μ εφήβων) και 1925 (800μ). Μετά την αποχώρησή του από τους στίβους έγινε δημοσιογράφος και εκδότης αθλητικών περιοδικών και εφημερίδων.

Χρήστος Κάσσιος

Χρήστος Κάσσιος.

Δρομέας ταχύτητας που χάρισε πολλά μετάλλια στην ιστορική προσφυγική ομάδα κατά την δεκ. ’20. Το 1927 αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος στα 200μ, δεύτερος στα 100 και τρίτος σε τρεις σκυταλοδρομίες στο πρωτάθλημα ομαδικών αγωνισμάτων (4x100, 4x400 και αμερικανική 3.000μ). Στους πανελλήνιους αγώνες 1926 ήταν τρίτος στα 100, 200, 400 και δεύτερος στα 4x400.

 

Άγγελος Σκιαδάς.

Ως έφηβος υπήρξε πολυνίκης, με πέντε πρωτιές, στους τελευταίους Πανιώνιους αγώνες που έγιναν στη Σμύρνη το 1921. Φέρελπις αθλητής ήταν και ο αδερφός του Αρθούρος Σκιαδάς που πρώτευσε σε αγώνες παίδων, στα 80μ και μήκος, τον Ιούλιο 1922, πριν χαθεί στην καταστροφή. Ο Άγγελος ήταν από τους πρώτους που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του Δάλλα να ξαναστήσουν τον Πανιώνιο στην Αθήνα. Αγωνιζόταν ως ρίπτης και δευτερευόντως ως δρομέας και άλτης. Το 1927 αναδείχθηκε δευτεραθλητής στον ομαδικό αγώνα σφαιροβολίας. Δεν γνωρίζω αν είχε συγγένεια με τον Σκιαδά, που ήταν μέλος της πρώτης ποδοσφαιρικής ομάδας του Πανιωνίου το 1940.

 

Σπύρος Καμιζούλης

Σπύρος Καμιζούλης.

Μεγάλη μορφή του Πανιωνίου και του ελληνικού αθλητισμού: δρομέας ταχύτητας, αθλητής βόλεϊ και μπάσκετ, που το 1927 έκανε τα πρώτα του βήματα. Αναδείχθηκε δύο φορές βαλκανιονίκης (1930, 1932) με την εθνική ομάδα σκυταλοδρομίας 4x100μ, με την οποία το 1930 ισοφάρισε το πανελλήνιο ρεκόρ με 44΄΄. Στα πανελλήνια πρωταθλήματα ήταν πρώτος στα 4x100 (1932), δεύτερος στα 100μ (1933), 200μ (1931), 4x100μ (1931, 1934, 1938) και τρίτος στα 400μ (1931) και 4x100μ (1935). Περισσότερο γνωστός ήταν ως αθλητής των ομάδων μπάσκετ και βόλεϊ του Πανιωνίου καθώς υπήρξε ο αρχηγός και ο σπουδαιότερος καλαθοσφαιριστής της ομάδας την προπολεμική περίοδο. Όμως, δεν πρόλαβε να παίξει στην εθνική ομάδα, η οποία δεν είχε συγκροτηθεί ακόμα.

Το 1939 ήταν μέλος του Δ.Σ. που αποφάσισε τη μεταφορά του Πανιώνιου από το Παναθηναϊκό Στάδιο στη Νέα Σμύρνη. Μεταπολεμικά υπήρξε έφορος του μπάσκετ και του βόλεϊ και διακεκριμένος διεθνής διαιτητής μπάσκετ. Το 1965, ως εκπρόσωπος του Πανιωνίου, υπήρξε μέλος του ιδρυτικού Δ.Σ. της Ελληνικής Ομοσπονδίας Αθλοπαιδιών, η οποία ήταν πρόδρομος των ομοσπονδιών μπάσκετ και βόλεϊ. Το 2007 προτάθηκε να συμπεριληφθεί στη λίστα διαιτητών του ευρωπαϊκού «Hall of fame» της FIBA, ως ένας από τους σπουδαιότερους διαιτητές στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ.

Σοφία Μπεναρδή

Σοφία Μπεναρδή.

Πρωτοπόρος αθλήτρια δρόμων και αλμάτων. Αναδείχθηκε στους Αγώνες Αθλητριών του Πανιωνίου, με τον οποίο αγωνίστηκε από το 1926 ως το 1931 κατακτώντας 25 πρώτες νίκες και πάρα πολλές δεύτερες και τρίτες σε όλα τα αγωνίσματα: δρόμους, άλματα, ρίψεις, τρίαθλο. Το 1932 μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό. Υπήρξε η πρώτη κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ γυναικών στα 100μ με 14.8, το οποίο κατέρριψε άλλες δύο φορές. Επίσης, έκανε πανελλήνια ρεκόρ στα 80μ, 150μ, 80μ εμπόδια (δύο φορές), μήκος, σφαίρα (δύο φορές), τρίαθλο και στις σκυταλοδρομίες 4x50μ και 4x75μ, με την ομάδα του Πανιώνιου. Ήταν μέλος της πρώτης γυναικείας ομάδας βόλεϊ του Πανιωνίου που κατέκτησε αήττητη τα πρωταθλήματα Αθήνας 1928 και 1929.

 

Ο Λέων Πασύ με τ' αδέρφια του Αλβέρτο, Ισαάκ, Τζακόμπ (πηγή φωτ.)

Λέων Πασύ (1906-1964).

Ελληνοεβραίος καπνεργάτης από την Καβάλα, σπουδαίος αθλητής του τοπικού Γ.Σ. Φίλιπποι, με τον οποίο στους ομαδικούς αγώνες «Πανιωνίου-Πανελληνίου» του 1927 κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ σκυταλοδρομίας 4x200. Αναδείχθηκε πέντε φορές βαλκανιονίκης (800μ και σκυταλοδρομίες), ρέκορντμαν Ελλάδος στα 800μ και 4x400 με την Εθνική ομάδα και πεντάκις δευτεραθλητής Ελλάδος στις μεσαίες αποστάσεις. Το 1936 επιλέχτηκε για τους Ολυμπιακούς του Βερολίνου αλλά αρνήθηκε να μεταβεί στη χιτλερική Γερμανία. Ήδη από το 1935 είχε εγκατασταθεί μόνιμα στην Παλαιστίνη με τη σύζυγό του. Η επιλογή αυτή τον έσωσε, διότι στη διάρκεια της Κατοχής η πατρική του οικογένεια στην Ελλάδα ξεκληρίστηκε από τους Ναζί: οι γονείς του, τα τρία αδέρφια του που ήταν επίσης αθλητές και όλοι σχεδόν οι συγγενείς του. Μεταπολεμικά έζησε στο Τελ Αβίβ, όπου εργάστηκε ως προπονητής στίβου.

 

Ιωάννης και Αντώνης Καρυοφύλλης (πηγή φωτ.)

Ιωάννης Καρυοφύλλης (1908-1929)

Ανερχόμενος άλτης ύψους του Πανελλήνιου που πριν καλά-καλά ανθίσει βρήκε τραγικό θάνατο. Τα προηγούμενα χρόνια είχε διακρίσεις στο πρωτάθλημα Ελλάδας, στους δημοφιλείς αγώνες που διεξάγονταν τότε: ‘Αβερώφεια’, ‘Πανιώνιοι’, ‘Παναθήναια’, ‘Παγκύπριοι’ και στους διεθνείς: Ελληνογαλλικούς 1925, Ελληνοϊταλικούς 1926, Ελληνοαγγλικούς 1927. Σχεδόν πάντα βρισκόταν πίσω από τον αδερφό του, τον Αντώνη Καρυοφύλλη (1904-1989), επίσης πρωταθλητή του ύψους που ήταν αθλητής του Παναθηναϊκού. Το 1927 ήταν η χρονιά του καθώς πρώτευσε στους αγώνες ομάδων «Πανιωνίου-Πανελληνίου» και για πρώτη φορά αναδείχθηκε πανελληνιονίκης. Ακολούθησε η πρωτιά στους Ελληνογερμανικούς 1928 και η συμμετοχή του στην Ολυμπιάδα του Άμστερνταμ. Το 1929 προμηνυόταν καλύτερο. Μετείχε στους τριεθνείς Ελλάδας-Ελβετίας-Ουγγαρίας κι ετοιμαζόταν για τους πανελλήνιους του Σεπτεμβρίου και την πρώτη Βαλκανιάδα που θα ακολουθούσε.

Όμως, η μοίρα είχε ορίσει αλλιώς. Μια νύχτα του Ιουλίου 1929 ένα αυτοκίνητο συγκρούστηκε με τη μηχανή που οδηγούσε. Τραυματίστηκε σοβαρά και την επόμενη απεβίωσε. Σοβαρά χτύπησε κι ο συνεπιβάτης του Γιώργος Αθανασιάδης, συναθλητής του στον Πανελλήνιο, ο οποίος επέζησε. Ο Πανιώνιος τίμησε τον αδικοχαμένο αθλητή διακόπτοντας τη συνεδρίαση της Γ.Σ. των μελών του που είχε συγκαλέσει, ενώ μετείχε στην αθλητική ημερίδα «Καρυοφύλλεια» που έγινε την επόμενη χρονιά, στην επέτειο του θανάτου του αθλητή. 

Ο Αντώνης Μάγγος (διοπτροφόρος)

Αντώνιος Μάγγος (1910-1940).

Ο 17χρονος αθλητής των δρόμων ημιαντοχής Αντώνης Μάγγος, στους αγώνες του 1927 ξεκινούσε την καριέρα του κατακτώντας τη δεύτερη θέση στα 4x800 με την ομάδα του Πανελλήνιου. Ακολούθησαν δυο χάλκινα μετάλλια (400, 800) κι ένα αργυρό (4x400) στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Η εξέλιξή του ήταν ραγδαία. Πρωταθλητής Ελλάδος 1928 στα 800μ με πανελλήνιο ρεκόρ και δυο τρίτες θέσεις (400, 1500), οπότε δίκαια επιλέχτηκε και μετείχε στην Ολυμπιάδα του Άμστερνταμ. Το 1929 είχε άλλη μια πρωτιά στο πρωτάθλημα Νοτίου Ελλάδος με πανελλήνιο ρεκόρ στην ολυμπιακή σκυταλοδρομία 1500μ (100x200x400x800μ) και μια διεθνή επιτυχία, στην Προβαλκανιάδα 1929, όπου πήρε το χάλκινο μετάλλιο στα 1500μ.

Αλλά ενώ βρισκόταν στην καλύτερη ηλικία, η καριέρα του ακολούθησε φθίνουσα πορεία, λόγω της πολύ υψηλής μυωπίας του, μια πάθηση η οποία αργότερα προκάλεσε το ηρωικό τέλος του. Συγκεκριμένα το 1940 κατατάχτηκε ως εθελοντής, αν και δεν είχε λάβει στρατιωτική εκπαίδευση λόγω του προβλήματος που είχε στα μάτια. Το Δεκέμβρη, σε κάποια πορεία στα βουνά της Ηπείρου η ατελής όρασή του τον πρόδωσε κι έπεσε σε χαράδρα. Επέζησε αλλά τον βρήκαν μετά από τρεις ημέρες ξεπαγιασμένο. Τον μετέφεραν σε στρατιωτικό νοσοκομείο στα Γιάννενα, όπου απεβίωσε σε ηλικία 30 ετών.

 

Δυο λόγια για το τέλος

Είναι πραγματικά απίστευτο το ταξίδι στο παρελθόν που με οδήγησε αυτό το ταλαιπωρημένο από το χρόνο μετάλλιο των Ομαδικών Αγώνων «Πανελληνίου-Πανιωνίου» του 1927, το οποίο μου έδειξε ο Άκης Μιχαηλίδης. Από παλιά δημοσιεύματα κι από φωτογραφίες ξεπήδησαν ιστορίες ξεχασμένες για γεγονότα και αθλητές που κάποτε πρωταγωνίστησαν, διέτρεξε τη δική του πορεία ο καθένας στη ζωή κι άφησαν το αποτύπωμά τους στην ελληνική κοινωνία, πριν τους σκεπάσει για πάντα η λήθη.

Θ. Μπελίτσος, 6.10.2023

 

Πηγές

Εφημερίδες:

-Βραδυνή, φ. 13 ως 17.8.1927.

-Εμπρός, φ. 13 ως 17.8.1927.

-Σκριπ, φ. 17.8.1927.

Θ. Μπελίτσος, «Πανιώνιος. 125 χρόνια προσφοράς στον ελληνικό αθλητισμό», 2015.

Θ. Μπελίτσος «1921-1930: Οι Αγώνες Αθλητριών του Πανιωνίου εισάγουν το γυναικείο αθλητισμό στην Ελλάδα», στο ‘Κυανέρυθρη Ιστορία’ 30.6.2013.

Θ. Μπελίτσος, «Αγώνες Αθλητριών Πανιωνίου 1926», στην Βικιπαίδεια. 

Θ. Μπελίτσος, «Γυναικείοι Αγώνες Πανιωνίου 1927», στην Βικιπαίδεια.

Θ. Μπελίτσος, «Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών 1926», στην Βικιπαίδεια. 

Θ. Μπελίτσος, «Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών 1927», στην Βικιπαίδεια.

Θ. Μπελίτσος, «Πανιώνιοι Αγώνες» στην Βικιπαίδεια.