Κυανέρυθρη Ιστορία: Γιώργος Βουτσινάς: Πανιώνιος και ξερό ψωμί

Πριν από πάρα πολλά χρόνια, πάνω από είκοσι ίσως και εικοσιπέντε, καθώς περνούσα με το αμάξι από ένα μικρό χωριό της Λήμνου αντίκρισα σε ένα μπαλκόνι μια υψωμένη σημαία του Πανιωνίου. Στη Λήμνο βρέθηκα το Σεπτέμβρη του 1984 διορισμένος στο Γυμνάσιο του Μούδρου. Αγαπούσα την μπάλα, πήγαινα στα τοπικά ματς, γνώρισα ποδοσφαιρόφιλους, εντόπιους ή αλλογενείς όπως εγώ, κι έκανα καλές παρέες. Αλλά όταν στην αναπόφευκτη ερώτηση δήλωνα «Πανιώνιος», ένιωθα μια ποδοσφαιρική μοναξιά. Πολλοί είχαν να πουν μια καλή κουβέντα για την ομάδα, ήταν και η αμέσως επόμενη χρονιά μετά από τα δυο μπαράζ, είχε τότε κι ένα αήττητο σερί στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος 1984-85 με τον Αλέφαντο, μα ως εκεί. Οι φίλοι εκδήλωναν μια συμπάθεια και μετά μιλούσαν για το Μαύρο, τον Αναστόπουλο ή τον Σαραβάκο ανάλογα με την οπαδική του οπτική ο καθένας.

Ο Γ. Βουτσινάς στο γραφείο του

Όταν, λοιπόν, είδα το κυανέρυθρο λάβαρο του Πανιωνίου να ανεμίζει, τσιμπήθηκα. «Όπα!», φώναξα και το τιμόνι κόντεψε να μου φύγει από τα χέρια. Κι ενώ πάσχιζα να επαναφέρω το αμάξι, έπιασα να τραγουδώ το εμβατήριο του Μίκη: «Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς»! Χίλιοι δεκατρείς πανιώνιοι ίσως δεν ήμασταν στη Λήμνο, αλλά τα επόμενα χρόνια, ανακάλυψα κάμποσους φίλους του Ιστορικού στο νησί, καθώς και παίκτες κι αθλητές Λημνιούς που πέρασαν από το σύλλογο. Πρέπει να γράψω κάποια στιγμή γι’ αυτούς, πολύ πρόχειρα αναφέρω: Φίγκας, Μαρουκάκης, Κων. Λίμα και φέτος Γεμιστός, Αρναρέλλης. Πάντως εκείνη η πρώτη εικόνα θα μου μείνει αξέχαστη. Ένιωσα σαν το αμερικανάκι, όταν είδε τους εξωγήινους στην ταινία «Στενές επαφές τρίτου τύπου» του Σπίλμπεργκ.

Τότε έμαθα πως ο θαρραλέος σημαιοφόρος του Πανιωνίου στο νησί ήταν ο Γιώργος Βουτσινάς. Σε αυτόν τον αφανή, ρομαντικό φίλαθλο του Ιστορικού από τη Λήμνο αναφέρεται αυτό το άρθρο.

Γιώργος Βουτσινάς: Λημνιός και Πανιώνιος

Τον Γ. Βουτσινά τον γνώριζα από τα σατιρικά σκίτσα που δημοσίευε για πολλά χρόνια στις τοπικές εφημερίδες, όπως το παρακάτω του 1997. Στα σκίτσα του πρωταγωνιστούσε η φιγούρα του ταλαίπωρου αλλά θυμόσοφου Λημνιού κεχαγιά, που σχολίαζε τα κακώς κείμενα της πολιτικής και της κοινωνίας. Ο Γ.Β. κατάγεται από το μικρό χωριό Καλλιθέα (πρώην Σαρπί) της κεντρικής Λήμνου που βρίσκεται στην δυτική ακτή του κόλπου του Μούδρου. Εκεί ήταν που είδα το κυανέρυθρο λάβαρο να ανεμίζει στο σπίτι του. Είχα και σχετική φωτογραφία αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να την βρω.

Τον ξαναβρήκα λίγα χρόνια αργότερα, στο διαδίκτυο, στο FB, στο οποίο συνέχιζε να αναρτά σκίτσα στο προφίλ του, καθώς και κολάζ σκίτσων με δημοσιεύματα εφημερίδων. Και συνεχίζει ακάθεκτος μέχρι σήμερα. Στις φιγούρες του, εκτός από τον φτωχό κεχαγιά της Λήμνου, χρησιμοποιεί επίσης τον Καραγκιόζη για τα κοινωνικά σχόλια και τον συχνά αδικημένο οπαδό του Πανιώνιου για τα αθλητικά.

Ο Γ. Βουτσινάς έχει προσφυγική καταγωγή. Ως παιδί έζησε στον Υμηττό, στη συνοικία Χαραυγή κοντά στις εγκαταστάσεις της Γυμναστικής Ακαδημίας, μια γειτονιά που έβγαλε πολλούς Πανιώνιους φιλάθλους. Έπαιξε μπάλα στον τοπικό ΑΟ Υμηττού κι από παιδί αγάπησε «άρρωστα» τον γειτονικό Πανιώνιο.

Α.Ο. Υμηττός, δεκ. '70. Ο Γ.Β. καθιστός στη μέση μπροστά.

Στα σκίτσα του είναι συχνές οι ατάκες: «Πανιώνιος και ξερό ψωμί», «Για σένα ξέχασα να μεγαλώσω», «Ψυχή του Πανιωνίου είναι η τρέλα» κ.ά. (βλ. τα επόμενα σκίτσα)

Πιστός οπαδός του Πανιωνίου, τον ακολουθούσε παντού, στο ποδόσφαιρο αλλά και στο μπάσκετ, όπως φαίνεται στις επόμενες φωτογραφίες.

Ο Γ.Β. (αριστερά) με φίλο του σε ταβέρνα της Πλάκας γιορτάζουν την κατάκτηση του Κυπέλλου 1979.

Ο Γ.Β. (βέλος) με παρέα από τον Υμηττό στη Λάρισα για το μπαράζ. Καθιστός κι ένας Γιαννιώτης!

Αεροδρόμιο, 1996: ο Γ.Β. στην υποδοχή της ομάδας μπάσκετ (Φάνης, Πάσπαλι), μετά από τη νίκη επί του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη που σήμαινε έξοδο στην Ευρωλίγκα.

Δραστήριος κοινωνικά, υπεραγαπά το χωριό του, την Καλλιθέα (πρώην Σαρπί) της Λήμνου, όπου περνά τα περισσότερα καλοκαίρια του, αλλά και όλη τη Λήμνο, για την οποία νοιάζεται και τη διαφημίζει.

Καλλιθέα Λήμνου. Αντίκρυ ο κόλπος του Μούδρου

Καλλιθέα Λήμνου 1981: η θερινή ομάδα "Ήλιος", με λεζάντα του Γ.Β. (όρθιος στη μέση με τα χέρια ψηλά)

Αγροτική εργασία στο χωριό του (1982)

Στο Σαρπί με τον πρόεδρο της κοινότητας Παλ. Κυριαζή.

Σήμερα, μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Ηλιούπολης και Λήμνου. Αν και πέρασαν τα χρόνια, συνεχίζει να σχολιάζει με κέφι την κοινωνική και αθλητική επικαιρότητα με τα σκίτσα του: ειρωνικά, συναισθηματικά, σαρκαστικά, δηκτικά, πανηγυρικά ή στενάχωρα σχόλια, αλλά πάντα με ειλικρίνεια που εκφράζουν το κοινό αίσθημα. Παραθέτω μερικά, στα οποία αποτυπώνεται το πάθος του για τον Πανιώνιο, μιας και αυτή ήταν η αφορμή για το παρόν αφιέρωμα καθώς και μερικά κοινωνικοπολιτικά που πήρα από το προφίλ του στο FB.

Γ. Βουτσινάς, 2012

Σκίτσα για τον Πανιώνιο

Είμαστ’ εδώ, είμαστ’ εδώ

Τραγουδάκι που έγραψε ο Γ. Βουτσινάς το Μάιο του 2021, όταν η ομάδα ήταν πρωτοπόρος στον όμιλο της Γ΄ Εθνικής και προσδοκούσε να πετύχει την άνοδο, μέσω των πλέιοφ. Τραγουδιέται στο ρυθμό του αντιστασιακού εμβατήριου του Μίκη: «Είμαστε δυο, είμαστε δυο, η ώρα σήμανε οκτώ…».

Είμαστ’ εδώ, είμαστ’ εδώ, παλιοί και νέοι είμαστ’ εδώωωω

Δίπλα στον πάντα λατρευτό, τον μέγα τον Ιστορικό

Πανιώνιε, όπου βρεθείς, σ’ όποια κατηγορία κι’ αν ζεις

Εμείς θα σε προσέχουμε, μαζί σου θα συντρέχουμε.

Πανιωλέ, Πανιωλέ, Αθάνατε Ιστορικέεε

Κι’ αν με του Covid τη ζημιά, είναι τα γήπεδα κλειστά

Έξω απ’ αυτά είμαστε εμείς, οι οπαδοί σου οι ακραιφνείς

Θα σε ζητωκραυγάσουμε, στεντόρεια θα φωνάζουμε

Στα τωρινά ποδάρια σου, τα νέα τα βλαστάρια σου.

Εμπρός, εμπρός παιδέλια μας, να βγούμε απ’ την ευτέλεια μας

Εμπρός, εμπρός, εμπρός, εμπρός, δεν θα πεθάνει ο Ιστορικός.

Γ. Βουτσινάς, 16.5.2021