Προσεκτικές κινήσεις, διοικητική ευεξία
Τα καλύτερα έπονται
Κύλησε περίεργα η φετινή χρονιά. Υπήρχε πολύς ενθουσιασμός μετά την πανηγυρική άνοδο και την ίδρυση της νέας ΠΑΕ, αλλά και υπέρμετρη αισιοδοξία ότι τα βαρίδια, που είχαν βυθίσει την ομάδα στην άβυσσο τα προηγούμενα χρόνια, θα εξαφανίζονταν ως δια μαγείας. Τα προσεκτικά βήματα τα οποία είχε σχεδιάσει η νέα ιδιοκτησία υπό τον κ. Κώστα Ρούπτσο, τα οποία είχε δημόσια ανακοινώσει, κάποιοι θεώρησαν πως στην πράξη δεν θα ισχύσουν και πως η ομάδα θα ανέβει τρένο την κατηγορία. Κι όταν φάνηκε πως αυτό δεν μπορεί να γίνει, άρχισε μια γκρίνια, μη εποικοδομητική κατά τη γνώμη μου, διότι η κριτική επικεντρωνόταν στο αγωνιστικό κομμάτι αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα ζητήματα (ρύθμιση χρεών, προπονητικό κέντρο, κερκίδες, χλοοτάπητας, προβολείς κλπ), που έπρεπε να επιλυθούν και τα οποία επηρέαζαν και την αγωνιστική πορεία της ομάδας. Οι πιο σώφρονες συνιστούσαν υπομονή καθώς βελτιώθηκαν κερκίδες και χλοοτάπητας, ρυθμίζονταν παλιά χρέη, έγινε και ενίσχυση της ομάδας αλλά οι πιο βιαστικοί ζητούσαν περισσότερα. Πάντως παρά την, κάποτε υπερβολική και άδικη, κριτική ουδέποτε αμφισβητήθηκαν οι προθέσεις της νέας διοίκησης και η εμπιστοσύνη απέναντι στον κ. Ρούπτσο και τους συνεργάτες του.